تحلیل پراکنش فضایی - مکانی فضاهای سبز شهرشیراز با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS

فضاهای سبز شهری علاوه بر تاثیر قابل توجه در تامین سرانه های فراغتی و تفریحی ، می توانند نقش قابل توجهی در زیباسازی منظر شهر، ارتقاء سلامت جسمی و روحی شهروندان داشته باشند. از اینرو بررسی پراکنش عادلانه فضایی -مکانی فضاهای سبز در پهنه شهر از اهمیت بسزایی برخوردار است . هدف از انجام این تحقیق تحلیل فضایی فضاهای سبز شهر شیراز و بررسی الگوی همجواری و شعاع دسترسی فضاهای سبز موجود به منظور ارائه الگوی مناسب برای بهینه سازی نظام توزیع فضایی و الگوی مکان یابی فضاهای سبز می باشد. روش شناسی این پژوهش به صورت توصیفی -تحلیلی می باشد. ابتدا کلیه دادههای فضایی مورد نیاز جمع آوری و در بانک اطلاعاتی در محیط GIS تشکیل گردید. سپس با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی معیارهایی همچون شعاع پوششی ، تراکم جمعیتی ، دسترسی و کاربری های همجوار وزندهی شدند. یافته های بدست آمده نشان داد که معیارهای دسترسی و تراکم جمعیتی مهمترین عوامل موثر در توزیع کاربری های شهری می باشد. همچنین در توزیع فضای سبز، معیارهای همجواری ، تراکم جمعیت و شبکه معابر مورد مطالعه قرار گرفت و همجواری فضاهای سبز بزرگ و نقشه نهایی جهت انتخاب مناسب ترین و نامناسب ترین مکانهای فضاهای سبز بزرگ مقیاس مشخص شد. با توجه به یافته های بدست آمده مشخص شد تعدادی فضاهای سبز بزرگمقیاس در نظام همجواری با تمامی کاربری های مورد مطالعه به جز کاربری مسکونی در وضعیت نامناسبی قرار دارند. همچنین با توجه به نقشه نهایی مناسب ترین مکان ها جهت احداث فضاهای سبز بزرگمقیاس، حاشیه های شهر شیراز در بخش های جنوب، شرق و غرب می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، عدالت فضایی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، شیراز