نشانه شناسی اجتماعی روشی جهت خوانش معانی پایدار در آثار معماری

توجه به مساله معنا و فرایند معناپردازی در آثار معماری از اهمیت بسیاری برخوردار است و علم نشانه شناسی نوین در عرصه های مختلفی از جمله معماری ، ورود پیدا کرده است و توانسته چارچوبی را جهت خوانش معنا و تحلیل آثار معماری ارائه دهد. اما خود این علم دارای رویکردهای مختلفی است که عوامل متفاوتی را در مساله معنا دخیل می داند. شناخت دقیق تر از رویکردهای مختلف نشانه شناسی به تحلیل جامع تری از آثار معماری کمک می کند. هدف از این مقاله استفاده آگاهانه از نشانه شناسی به عنوان یک ابزار در جهت تحلیل آثار معماری است و پرسش اصلی این نوشتار آن است که : از میان رویکردهای مختلف نشانه شناسی ، کدام رویکرد-روش مناسب تحلیل معناپردازی در آثار معماری است ؟ مقاله بر آن است تا با گردآوری نظریات مختلف در حوزه معنا و نشانه شناسی بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی با استفاده از روشهای تحلیلی ، به نقد و مقایسه نظریات مختلف نشانه شناسی بپرداد. نتیجه تحقیق آن است که از میان رویکردهای نشانه شناسی که شامل ساختارگرا، پساساختارگرا، نشانه شناسی فرهنگی و نشانه شناسی اجتماعی است ، رویکرد نشانه شناسی اجتماعی به عنوان یکی از رویکردهای نوین نشانه شناسی در مقوله فرایند معناپردازی ، به دلیل جامع نگری و توجه به تمامی عوامل معناساز در یک پدیده _مولف ، متن ، خواننده و بافت - در ساحتی گفتمانی ، مناسب ترین رویکرد جهت نیل به اهداف این پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، معنا ، نشانه شناسی اجتماعی ، نشانه شناسی