طراحی بیمارستان مبتنی بر رویکرد معماری زمینه گرا(تعامل کالبد با محیط )

معماری زمینه گرا رویکردی است ، مبتنی بر ظرفیت های بالقوه موجود و تاکید بر این نکته که به جای توجه صرف به استانداردهای برگرفته از رهیافت های نوگرا که ناشی از دیدگاهی خطی است ، از دیدگاه جامع نگر به طراحی نگریسته شود. در این پژوهش به بعد کالبدی از ابعاد رویکرد زمینه گرایی پرداخته گردید. این معماری با تاکید بر زمینه گرایی اشاره به ایجاد نوعی هماهنگی و یکپارچگی بین بنا و محیط پیرامون خود دارد که در جنبه های فیزیکی ، منظر و فرمال خود قابل رویت است . هدف از این پژوهش کاربست تئوری زمینه گرایی در طراحی بیمارستان از یک سو در جهت کمک به بهبود درمان بیماران و از سوی دیگر ارتقاء منظر شهری میباشد. روش پژوهش از نوع توصیفی بوده و به صورت مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است . نتایج نشان داد، تاثیرات شاخص های به دست آمده از پژوهش شامل پوشش گیاهی ، رنگ ، کاربری، ترکیب احجام ، فرم و شکل داخل محیط درونی بیمارستان و روابط فضایی مناسب میتواند تا حدودی از تنش ها و اضطراب بیماران کم کند. از سوی دیگر کاربست شاخص های به دست آمده از پژوهش شامل اقلیم ، جنس مصالح ، لفافه فضایی ، تراکم ، نوع اتصال به زمین ، توپوگرافی ، جهت گیری، خط آسمان در طراحی بیمارستان ، میتواند در ارتقاء کیفیت منظر شهری موثر واقع گردد .

کلیدواژه ها:

(معماری زمینه گرا ، طراحی ، منظر شهری ، بیمارستان .)