رویکرد طراحی منابع انرژی تجدید پذیر در ساختمان ها(مطالعه موردی : انرژی خورشیدی و ساختمان های پایدار)

امروزه مشکلات انرژی و محیط زیست ناشی از شهرنشینی ، رشد جمعیت و فناوری ، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و سازگار با محیط زیست را در مقیاس محلی ، منطقه ای و جهانی در پیش زمینه قرار داده است . بخش ساخت وساز که با استفاده از بخش قابل توجهی از منابع طبیعی باعث آلودگی محیط زیست می شود، از انرژی استفاده می کند که از مرحله استخراج مواد اولیه تا مراحل ساخت ، استفاده و تخریب می گذرد. بنابراین استفاده از منابع انرژی های تجدیدپذیر و مقابله با مشکلات زیست محیطی نه تنها در رشته معماری بلکه در سایر رشته های مرتبط با معماری نیز مورد توجه قرار می گیرد. و افزایش حساسیت به دلیل مشکلات زیست محیطی و انرژی ، موظف به همکاری کلیه رشته های مرتبط با تولید ساختمان می باشد. تامین حفاظت از منابع با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر به حل مشکلات زیست محیطی کمک می کند. به منظور حل مشکلات زیست محیطی ، تعریف مفاهیم یاد شده، تعیین معیارهای استفاده از انرژی با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر در ساختمان ها، و نزدیک شدن به موضوع با نزدیک شدن میان رشته ای مفید است . انرژی بیولوژیکی ، آب، انرژی خورشیدی و باد از طریق منابع انرژی تجدیدپذیر به راحتی تامین می شود و محیط زیست را آلوده نمی کند به روش های مختلف در ساختمان ها استفاده می شود. به موازات این تحولات، خانه های خورشیدی در ترکیه نیز توسط دانشگاه ها و سازمان های مرتبط اجرا شده است . با این حال، افزایش تعداد این گونه کاربردها و تامین استفاده گسترده از انرژی خورشیدی در ساختمان ها ضروری است . در این اقدام، استفاده از انرژی خورشیدی در ساختمانها در زمینه پایداری و خانه های خورشیدی در ترکیه که برای استفاده از انرژی خورشیدی طراحی شده اند، مورد ارزیابی قرار گرفته و پیشنهاداتی در مورد استفاده بهینه از انرژی خورشیدی در ساختمانها ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ساختمان های پایدار ، معماری ، انرژی خورشیدی ، انرژی تجدید پذیر ، طراحی ، ترکیه .