مروری بر فلسفه علم و هنر زیبایی شناسی در معماری منظر

از قرن هجدهم مفهوم زیبایی بیشتر جنبه روانشناسانه به خود گرفت .زیبایی در ارتباط با ادراک دیده شد و بیننده جزئی از این مجموعه به حساب آمد. سلیقه ، احساس و ادراک در علم زیبایی شناسی راه یافتند. به این ترتیب زیبا شناختی در قرن بیستم به صورت فلسفه و دانش تمامی نمودهای زیبایی شد. احساس زیبایی بعنوان یکی از انگیزههای آدمی ، و ادراک زیبایی حاصل فرآیند ادراک آدمی است . معماری منظر ترکیبی از علم و هنر، بینش و اندیشه است . این یک حرفه خلاق است که در برنامه ریزی استراتژیک ، ارائه و مدیریت مهارت دارد. معماران منظر دانش علوم طبیعی ، قانون محیط زیست و سیاست برنامه ریزی را به ارمغان می آورند. و آنها با طراحی های زیبا لذت می بخشند و از ارزشمندترین مناظر و مناظر شهری ما محافظت می کنند. در دهه های اخیر، گفتمان معماری منظر گرایش به اجتناب از ایدههای زیبایی شناسی داشته و در عوض بر مفاهیم طراحی کاربردی و پایدار تمرکز کرده است . ما این دیدگاه را ارائه می دهیم که نظریه آفرینش زیبایی شناختی ، که نماینده اصلی آن فیلسوف نیک زانگ ویل است ، این پتانسیل را دارد که با تفسیر معماری منظر به عنوان »هنر«، این عدم تعادل را جبران کند. با این حال، روایت زانگ ویل از »هنر« با بسیاری از تعاریف دیگری که در زیبایی شناسی فلسفی یافت می شود متفاوت است : بر این باور است که آثار هنری دارای کارکردهای زیبایی شناختی هستند که برای آنها ضروری است ، اما همچنین اجازه می دهد که کارکردهای غیر زیبایی شناختی دیگری نیزداشته باشند، مثلا عملی یا اکولوژیک بنابراین تمایز دقیق بین هنرهای زیبا و هنرهای مفید را حذف می کند. در این مقاله پس از معرفی نظریه زانگ ویل ، برخی از نظریه های رقیب هنر را مورد بحث قرار می دهیم و سپس به بررسی فضایل نظریه آفرینش زیبایی شناختی برای تئوری ، عمل و آموزش معماری منظر می پردازیم .

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، زیبایی شناسی ، علم و هنر ، آفرینش فرم.