مطالعه تطبیقی عوامل پیوندهای مفهومی معماری و موسیقی ایرانی

این مقاله جستاری پیرامون مطالعه تطبیقی عوامل پیوندهای مفهومی معماری و موسیقی ایرانی است . ابتدا به منظور بررسی پیوندها و جدایی های دو جهان معماری و موسیقی ، معماری و موسیقی در گستره های زمانی و مکانی و همچنین تاثیر معماری و موسیقی بر یکدیگر مورد مطالعه قرار میگیرد. سپس ، مفاهیم و زبان مشترک معماری و موسیقی ایرانی و ویژگی های کمی و کیفی مشترک معماری و موسیقی ایرانی مطالعه میگردد و در ادامه مفاهیم مشترک معماری و موسیقی ایرانی از جمله سلسله مراتب ، وحدت، تناسب ، تقارن، ریتم ، تکرار، تاکید، تضاد و هارمونی مورد بررسی تطبیقی قرار میگیرد. در پایان به مفهوم فضا به عنوان شاخص ترین عامل پیوند معماری و موسیقی ایرانی پرداخته میشود و با تعریف فضای معماری و موسیقی نتیجه گیری میشود که عنصر هویت بخش به مسئله فضا در جهان ماده مکان و زمان است . موسیقی هویت بخشی به زمان در فضا است یعنی گسترش فضا از بعد زمان موسیقی را و گسترش آن از بعد مکان معماری را ایجاد می کند. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که گرچه معماری و موسیقی در دو عرصه متفاوت هنری قرار دارند و بعد خاصی از احساس و ادراک انسانی را مورد توجه و تاکید قرار می دهند، اما قواعد و اصول خاصی بر آن ها حاکم است که هر دو وجود دارند و می توانند ابزارهایی در دست هنرمند حین آفرینش اثر هنری برای بیان و انتقال احساس و درک مشابه به کار روند.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، موسیقی ایرانی ، فضای معماری ، فضای موسیقی ، پیوند مفهومی معماری و موسیقی ایرانی