منظره صوتی شهر تهران و اثر آن برخلق و خوی شهروندان

مجموعه عوامل و عناصر بصری یک محیط طبیعی یا مصنوع و نیز چشم اندازهای آن، »منظره« یک مکان را تشکیل می دهد. منظره و یا چشم انداز، به صورت خاص به تصویرکلی و مرایای یک محیط طبیعی ، روستایی و یا شهری گفته می شود، که از عوامل اصلی هویت ساز هر منطقه است . در محیط های شهری و روستایی ، مناظر بشرساخت به صورتمهندسی شده و آگاهانه ، در ارتباط با طبیعت و یا گسسته از آن، برای کارایی های مختلف در زندگی ساکنان ایجاد می شوند؛ هنگامی که این عناصر از کنترل و محاسبات مهندسی خارج شوند و عناصر ساختاری کلیت شهر از وحدت خارج شوند، اعوجاج و بی نظمی به وجود می آید و اذهان ساکنان و عابران و مهمانان شهر و یا روستا را دچار کثرت و تشتت خواهند نمود؛ به نحوی که فضای عمومی چنین شهرهایی فضای مناسب زیستی بسامان نخواهند بود و لاجرم شهروندان، به فرار از محیط عمومی و پناه بردن به فضاهای خصوصی و فردی خود متمایل خواهند شد. آنچه در مورد منظره و چشم انداز محیط های شهری گفته شد و حتی فراتر از آنچه که چشم ها ادارک می کنند، در مورد آنچه که گوشها می شنوند نیز مصداق پیدا می کند. صداهایی که در شهر شنیده می شوند و درهم می آمیزند، بی آنکه مانند مناظر بصری دیده شوند، به صورتی بسیار قدرتمند، تاثیرات ناخودآگاهی عمیق تر از مناظر بصری بر ذهن شهروندان برجای می گذارند. در این پژوهش ، عنوان این صدهای محیط شهری و... را که »هویت صدایی « و »شخصیت صوتی « یک محیط را می سازند، »منظره صوتی « نام نهاده شده است ، که واژهای نارسا برای تبیین »برآیند صوتی « و »آمبیانس صوتی « یک محیط است ، چراکه اصوات با نظر و چشم درک نمی شوند، اما واژه »منظره صوتی « به صورت استعاری برای اشاره به »جلوهصوتی شهر« به کار می رود. تلاش این پژوهش بر این است تا با ارائه تعاریف مربوط به موضوع مورد بررسی ، شهر تهران را از زاویه منظره صوتی و هویت منتج از »برآیند فرکانس اصوات شهر« و تاثیر آن بر خلق و خوی شهروندان را مورد بررسی قراردهد.

کلیدواژه ها:

»منظره صوتی « ، »هویت صوتی « ، »آلودگی صوتی « ، »موسیقی شهری « ، »جلوهصوتی شهر« ، »آمبیانس صوتی «