تبیین سازوکار شاخص های معماری چندحسی در طراحی مراکز توانبخشی کودکان اوتیسم

زمینه و هدف: این مقاله به تبیین سازوکار شاخص های معماری چندحسی در طراحی مراکز توانبخشی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم پرداخته است .روش بررسی : پژوهش حاضر با استفاده از روشهای استدلال و تحلیل عقلانی و با بررسی مطالعات انجام شده درباره خصوصیات معمارانه فضاهای توانبخشی لازم برای کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم ، مولفه های کالبدی طراحی را براساس شاخص های معماری چندحسی بررسی می کند.یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که متاسفانه در کشور ما این مجموعه ها به صورت خصوصی با تغییر کاربری مجتمع های مسکونی به کلینیک های درمانی و یا آموزشی اوتیسم درحال فعالیت می باشند، از این رو پاسخگوی نیازهای این کودکان نمی باشند. نتیجه گیری : بررسی مجموعه مطالعات انجام شده درباره ارتباط متقابل اوتیسم و معماری ، نشان می دهد که در ایران پیشرفت های چشمگیری در زمینه طراحی و ایجاد فضای آموزشی مناسب کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم صورت نگرفته و عواملی نظیر وضعیت آکوستیک فضا، وضعیت نور، تناسبات ارتفاعی ، کنترل و امنیت ، بافت و مصالح ، رنگ و ... باید متناسب با نیازهای کودکان مبتلا، طراحی شود؛ همچنین تاکنون در بررسی وضعیت فضاهای آموزشی موجود در ایران، برای استفاده مبتلایان به اوتیسم ، مطالعاتی صورت نگرفته است .

کلیدواژه ها:

سازوکار شاخص های معماری چندحسی ، طراحی کالبدی مراکز توانبخشی ، اختلالات طیف اوتیسم ، معماری چندحسی .