بررسی کاهش مصرف انرژی با استفاده از مصالح پایدار اقلیمی

با توجه به رشد , توسعه و توسعه جوامع و نیاز آنها به همگام شدن با پیشرفت های تکنولوژیکی در دهه های اخیر , تاثیر مخربی بر محیط زیست داشته است . یکی از مهم ترین آنها مصرف بیش ازحد منابع انرژی تجدید پذ یر در صنا یع مختلف برای تامین آسایش و آسایش انسان است . توجه به این مسائل به ویژه در جوامع درحالتوسعه مهم است , زیرا سلامت محیط زیست حیاتی است و ارتباط مستقیمی با سلامت و کیفیت زندگی دارد و بنابراین باید همراه با توسعه برای حفاظت از محیط زیست در نظر گرفته شود .یکی از صنایعی که تاثیر زیادی بر محیط زیست دارد , صنعت ساختمان است که با توجه به انتخاب مصالح و در نظر گرفتن استفاده از انرژی های تجدید پذیر در ساختمانها و مصرف انرژی صفر می تواند گامی اساسی در جهت معماری پایدار و توسعه پا یدار باشد . بر این اساس در این مقاله ابتدا اصول پایداری در توسعه و معماری موردبررسی قرارگرفته و سپس با معرفی فرآیند معماری به مکان انتخاب مصالح در طراحی معماری موردبحث قرارگرفته است .در ادامه , استفاده از مصالح ساختمانی با هدف پایداری در دو جهت موردبررسی قرار گرفت . ابتدا موادی که با شرایط اقلیمی محیط اطراف سازگار هستند قابل بازیافت هستند و کم ترین آسیب به محیط اطراف که به عنوان مواد پایدار و دوم شناخته می شود که با استفاده ازفناوری های روز و توانایی تغییر در شرایط محیطی مختلف طراحی شدهاند . در نها یت با معرفی فرآیند معماری و تمرکز بر انتخاب انرژی های تجدید پذیر در مصرف انرژی صفر در این فرآیند , تاثیر آن بر مصرف سوخت های تجدید ناپذیر بررسی شده است .

کلیدواژه ها:

ارزیابی پایداری ، انرژی در ساختمان ، مصالح ، محیط زیست ، سوخت های تجدید ناپذیر