القای حس مکان توسط نور در خانه های ایرانی ( نمونه موردی ؛خانه داد یزد)

نور به عنوان نمادی از وجود خداوند ، که همیشه در معماری اسلامی حضوری ذاتی دارد ، مورد بحث قرار گرفته است . به دلیل تابش نور الهی به بعد مادی ، یعنی مکان روح انسان ، انسان به رشد و تکامل معنوی دست می یابد. بنابراین برای انعکاس این تمثیل در معماری اکثر بناهای مذهبی ، نور به عنوان عنصری روشن و مستقل از سایر عناصر است و از مفاهیمی در ساختمان استفاده می شود تا شعاع آن به وضوح در داخل بدنه ماده و اندازه تاریک قابل مشاهده باشد. در ذهن او ، تصاویر را کامل می کند و با این عمل ، به نوعی خلسه می افتد که نتیجه آن حس نزدیکی به منبع و قرار گرفتن در درون آن است . در این مقاله به نقش نور در معماری ایرانی پرداخته شده است . به دلیل مضامین نمادین و جنبه های عملکردی ، نورپردازی همیشه یکی از مهمترین عناصر در طراحی ساختمان در نظر گرفته شده است . مطالعه موردی خانه داد یزد بوده است . یکی از عوامل فعال هنگام حضور خانه داد یزد که به عنوان بهترین هتل یزد از نظر مسافران می باشد ، وجود نور کم و تاریک است . زمان در فضای معماری به حرکت مشاهده گر و ورود به فضا با حرکت ناظر بستگی دارد. بنابراین ، با ترویج حس حرکت ، نور یک ویژگی در جهت هماهنگی نور و حرکت زمان دراین فضا است . در این مقاله ، نتیجه گرفته شده که خصوصیات فضایی نور در القای حس مکان مهم بوده و با تقسیم بندی فضا ، خود فضا را در برگرفته است .

کلیدواژه ها:

نور ، معماری ، خانه های ایرانی ، خانه داد یزد