بررسی کلاس بندی بهینه و تاثیر آن در ارتقا و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

می توان گفت، یادگیری، نتیجه شناخت کلی نگر انسان از محیط و اطراف خود است و از لحاظ روان شناسی شناخت، تعاملی است خلاق و فعال که بدون وقفه بین فرد (یا همان عوامل درونی) و محیط او در جریان است. به طور معمول این تعامل آگاهانه است که به وسیله آن، محیط پردازش می گردد. اما یادگیری امری منحصر به فضا و یا افراد خاص نیست و در اصل، جزئی مهم از هر فعالیت روزمره می باشد و منحصربه کلاس درس مدارس نمی باشد. چه بسا مناسب ترین فرصت حتی برای کودکان، خود جامعه باشد، همان طور که بهترین موقعیت برای یک طفل جهت یادگیری زبان، خانه است. در واقع زبان مادری همان زبانی است که یک کودک در سال های اولیه زندگی خود از محیط می آموزد. جالب تر آن است که نتیجه یادگیری این زبان به صورت محیطی بسیار موفقیت آمیزتر از یادگیری زبان هایی است که آن کودک در سال های بعدی، به طور رسمی آموزش می بیند. محققان روانشناسی محیط، با مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های آموزشی به مواردی موثر، از قبیل اندازه مدرسه، نورپردازی و... که نقش عمدهای در افزایش یادگیری دارند، برخورده اند که در جریان مقاله، به بررسی دقیق تر آنها پرداخته خواهد شد. جهت آگاهی بیشتر از وضعیت عمومی مدارس کشور به مقایسه نمونه ای از آنها و مدارس مطلوب ساخته شده، خواهیم پرداخت که برای اخذ اطلاعات از مطالعات و از مقاله های منتشر شده درباره دیدگاه نوین طراحی محیط های آموزشی بالاخص مقطع ابتدایی که از اهمیت ویژهای در آموزش برخوردارند، استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، چینش ، محیط ، پیشرفت ، دانش آموزان