تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان

زمینه و هدف: شخصیت فعال، که به استعداد فرد نسبت به رفتارهای فعالانه برای تاثیرگذاری بر تغییرات معنادار در محیط اشاره دارد، عامل مهمی است که بر شکل گیری سازگاری شغلی تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان انجام شده است. روش کار: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی بوده است. نحوه جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه بوده است. در پژوهش حاضر از پرسشنامه استاندارد جهت سنجش شکوفایی در کار(پورات و همکاران ۲۰۱۲)، سازگاری شغلی( هو و همکاران ،۲۰۱۲)  و شخصیت فعال (بیتمن و کرنت،۲۰۱۳) استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه کارکنان دانشگاه جندی شاپور اهواز به تعداد ۵۰۰  نفر بوده است. حجم نمونه، طبق جدول مورگان ۲۷۱ نفر محاسبه شده است. در این پژوهش پایایی از روش آلفای کرونباخ و روایی از طریق روایی صوری و محتوایی مورد تایید قرار گرفته است. روش تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی بوده است. از نرم افزار اس پی اس اس و نرم افزار ایموس جهت آزمون فرضیات استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داده است شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان تاثیر دارد. تاثیر شکوفایی درکار بر سازگاری شغلی، تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی و تاثیر شخصیت فعال بر شکوفایی در محل کار مورد تایید قرار گرفته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داده است که شخصیت فعال ابتدا باعث پیشرفت افراد در محل کار شده که به نوبه خود منجر به بهبود سازگاری شغلی می شود. توصیه می شود مشاوران شغلی مداخلات موثرتری برای افزایش سازگاری شغلی کارکنان طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

active personality ، job adaptability ، flourishing at work. ، شخصیت فعال ، سازگاری شغلی ، شکوفایی در کار.