بررسی ارتباط مدیریت زمان با استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر تهران سال ۱۴۰۱: یک مطالعه مقطعی چند مرکزه
محل انتشار: نشریه پرستاری مراقبت ویژه، دوره: 15، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 206
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCNUR-15-4_001
تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: استرس شغلی، موجب کاهش کارایی، بهره وری و کیفیت کاری شده و بر جسم، روان، رفتار و عملکرد شغلی فرد تاثیرگذار است. داشتن مهارت های مدیریت زمان به پیشگیری و کنترل پیامدهای استرس شغلی کمک می کند. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط مدیریت زمان با استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر تهران، در سال ۱۴۰۱ است.
روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی است که بر روی ۳۵۰ پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بزرگسالان (سی سی یو و آی سی یو) بیمارستان های آموزشی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ انجام شد. پرستاران به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده های تحقیق شامل پرسشنامه کوتاه شده استرس شغلی پرستاران و پرسشنامه مدیریت زمان بود.
یافته ها: از تعداد ۳۵۰ پرستار، ۵۵/۷ درصد زن بودند و تحصیلات در سطح کارشناسی با ۷۵/۷ درصد بیشترین فراوانی را داشت. ۳۸ درصد سن بین ۳۰ تا ۳۹ سال داشتند و ۵۸ درصد متاهل بودند. مدیریت زمان ۴۵/۴ درصد از پرستاران در سطح مطلوب و ۹/۴ درصد در حد خیلی مطلوب بود. هیچ کدام از پرستاران مدیریت زمان در حد نامطلوب نداشتند. میانگین نمره مدیریت زمان کسب شده (بر مبنای صفر تا ۱۰۰) پرستاران ۱۹/۶۷ ± ۵۶/۴۱ بدست آمد. میانگین و انحراف معیار استرس شغلی پرستاران ۱۰/۷۷ ± ۵۱/۳۹ بود. مدیریت زمان و ابعاد آن با استرس شغلی و ابعادش همبستگی معنی دار آماری منفی داشتند یعنی با افزایش مدیریت زمان، استرس شغلی کاهش می یابد (۰/۰۰۱>p، ۰/۶۳۸- = r). نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که ابعاد مدیریت زمان (تعدیل مسئولیت و هنجارها، مدیریت درخواست های دیگران و مدیریت هیجانات) قادر به تبیین ۵۱ درصد استرس شغلی پرستاران است (۰/۰۵>p).
نتیجه گیری: اکثریت پرستاران دارای مدیریت زمان مطلوب بودند و با افزایش مدیریت زمان، استرس شغلی کاهش می یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فائزه خلاصی
Faculty of Nursing and Midwifery, Shahed University, Tehran, Iran
محمدرضا حیدری
Department of Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery. Shahed University, Tehran, Iran
رضا نوروززاده
Department of Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery. Shahed University, Tehran, Iran
شیما حقانی
Department of Biostatistics, Nursing Care Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :