بررسی ویژگی های تن سنجی دانش آموزان دبستانی اصفهان در راستای طراحی اندازه میز و نیمکت کلاس

مقدمه: طراحی صحیح وسایل و تجهیزات مدارس، متناسب با خصوصیات تن سنجی استفاده کنندگان، جهت ایجاد عادت صحیح نشستن و گرفتن وضعیت بدنی مناسب در استفاده کنندگان از این وسایل، بسیار مهم می باشد. میز و نیمکت هایی که در حال حاضر در مدارس ایران مورد استفاده قرار می گیرند، متناسب با ابعاد فیزیکی دانش آموزان محلی طراحی نشدند. هدف این پژوهش ارایه توصیه هایی در زمینه طراحی صحیح میز و نیمکت های مورد استفاده در موسسات آموزشی متناسب با ابعاد فیزیکی دانش آموزان می باشد.  روش ها: در این تحقیق تعداد ۳۰۰ دانش آموز دختر و پسر ناحیه ۳ شهرستان اصفهان به صورت تصادفی منظم انتخاب شدند و اطلاعات لازم توسط مصاحبه و مشاهده و با استفاده از وسایل اندازه گیری آنتروپومتریکی در پرسش نامه ثبت گردید. یافته ها: اطلاعات آنتروپومتریکی برای۳۰۰ دانش آموز دختر و پسر، از ۱۷ پارامتر آنتروپومتریکی با توجه به چک لیستی که برای هر نفر تکمیل شده بود به دست آمد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون t-test بین پارامترهای دختران و پسران نشان می دهد که تنها در پارامترهای عمق سینه، ارتفاع رکبی، طول کفل، زانو، طول کفل- رکبی، عمق ران و حد دسترسی جلو بازو اختلاف معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، مشخص می شود که ارتفاع میز بر اساس حاصل جمع صدک ۹۵ ارتفاع تکیه گاه آرنج و ارتفاع سطح نشستن گاه جامعه مورد مطالعه به دست می آید. با اندازه هایی که در میزهای فعلی وجود دارد، دانش آموزان مجبور می شوند که روی نیمکت خود ننشیند و بایستند، که این ایستادن بدون حرکت در ساعت های متمادی موجب واریس سیاهرگی در پا و ساق پا می شود. واژه های کلیدی: آنتروپومتری، ارگونومی، دانش آموز، اصفهان.

کلیدواژه ها:

Anthropometry ، Ergonomics ، Student ، Isfahan.