بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن

مقدمه: توجه به آرامش و آسایش بیماران در زمان اقامت و بستری در بیمارستان با توجه به وضعیت ناخوشایند آنان، حایز اهمیت می باشد. آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز، بیماری این افراد را تشدید می کند. همچنین بالا بودن این عامل زیان آور روی کارکنان بیمارستان تاثیر می گذارد و در نتیجه در ارایه خدمات مناسب به بیماران اثر منفی خواهد گذاشت. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مختلف بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن صورت گرفت. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که در سه ماه اول سال ۱۳۹۰ به انجام رسید. جهت سنجش میزان صدا در بخش های مختلف بیمارستان و خیابان های اطراف آن از دستگاه صداسنج مدل ۴۴۰-CEL استفاده شد. پارامترهای محیطی صدا مانند ۱۰L، ۵۰L، ۹۵L، ۹۵L، ۹۹L، Leq،SEL ،SPL ،Lmin  و Lmax اندازه گیری گردید. اندازه گیری ها در نوبت صبح ساعت ۸ تا ۱۲ و بعد از ظهر ساعت ۱۶ تا ۲۰ انجام گرفت. یافته ها: حداکثر میانگین تراز معادل صدا (Leq) در نوبت صبح مربوط به بخش درمانگاه ۷۲/۶۶ دسی بل و در نوبت بعد از ظهر مربوط به بخش اداری بیمارستان ۸۰/۶۵ دسی بل بود. میانگین پارامترهای Lmax، Leq، SEL و ۱۰L در نوبت صبح به ترتیب معادل ۸۷/۶۱، ۱۷/۵۸، ۵۰/۶۱ و ۶۲/۶۰ دسی بل و در نوبت بعد از ظهر به ترتیب معادل ۶۷/۶۹، ۰۶/۶۲، ۵۸/۷۱ و ۸۷/۶۴ دسی بل بود. نتیجه گیری: آزمون های آماری نشان داد که بین مقادیر اندازه گیری شده صبح و بعد از ظهر اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰ > P)؛ یعنی میانگین مقادیر شاخص های مذکور در نوبت بعد از ظهر بیشتر از نوبت صبح بود. در مجموع مشخص شد که بیمارستان فیض از آلودگی صوتی بالایی برخوردار است و در اکثر موارد، مقادیر بالاتر از استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست ایران می باشد. واژه های کلیدی: آلودگی صوتی، تراز فشار صوت، بیمارستان.

کلیدواژه ها:

Noise Pollution ، Sound Pressure Level (SPL) ، Hospital.