بررسی اشتباهات دارویی و علل عدم گزارش آن از دیدگاه پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 164

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HSR-9-1_009

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: خطاهای دارویی به عنوان یک مشکل جهانی می تواند منجر به صدمات جدی و حتی مرگ بیماران شود. نتیجه اولیه و طبیعی اشتباهات دارویی، افزایش مدت بستری بیمار در بیمارستان و نیز افزایش سرسام آور هزینه ها خواهد بود. به طور کلی خطاهای دارویی روی بیماران، پرستاران و سازمان ها تاثیرات منفی دارد و منجر به کاهش کیفیت مراقبت های ارایه شده می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز خطاهای دارویی و تعیین علل گزارش نکردن این اشتباهات در پرستاران بود.  روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در سال ۱۳۹۰ انجام شد. جامعه آن متشکل از ۲۸۰ نفر از پرستاران کلیه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. واحدهای مورد پژوهش به صورت تصادفی و روش نمونه گیری خوشه ای وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از یک پرسش نامه خود ساخته سه بخشی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه آماری SPSS نسخه ۱۸ (version ۱۸, SPSS Inc., Chicago, IL) انجام شد. یافته ها: بیشتر نمونه های مورد پژوهش زن (۸۵ درصد) و سابقه کار کمتر از ۵ سال (۶۵ درصد) داشتند. در ۲۰ درصد از واحدهای مورد پژوهش اشتباه دارویی اتفاق افتاده بود. میانگین خطاهای دارویی پرستارا ن در عرض سه ماه ۱۱ مورد برای هر پرسنل برآورد گردید. این در حالی بود که میانگین گزارش خطای دارویی ۵/۱ مورد برای هر پرسنل در همین دوره زمانی بود. شایع ترین نوع اشتباهات گزارش شده شامل سرعت انفوزیون اشتباه با ۱۹ درصد و دوز اشتباه با ۱۲ درصد بود. پرستاران تخمین زدند که ۶/۱۳ درصد از اشتباهات دارویی طی فرایند خودگزارش دهی گزارش می شود. در این بین حیطه «ترس از عواقب گزارش دهی» به عنوان شایع ترین علت گزارش ننمودن اشباهات دارویی عنوان گردید. از هفت گویه موجود در حیطه ترس از پیامدهای گزارش دهی عبارت «ترس از مسایل قضایی» بالاترین علت گزارش نکردن اشتباهات دارویی بود. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و تاثیر انکار نشدنی مبحث ایمنی بیماران، لزوم ایجاد یک سیستم کارامد گزارش دهی و ثبت خطا همراه با به حداقل رساندن موانع گزارش دهی جهت کاهش اشباهات دارویی ضروری به نظر می رسد. همچنین پیشنهاد می شود که مدیران و مربیان پرستاری با هر چه غنی تر ساختن برنامه های آموزش ضمن خدمت، زمینه اعتلای دانش و مهارت پرستاران را در این حیطه میسر سازند. همچنین با توجه به این که بر اساس یافته های مطالعه حاضر ترس از پیامدهای گزارش دهی یکی از علل مهم گزارش نکردن اشتباهات دارویی بود، بنابراین مدیران باید یک واکنش مثبت در قبال گزارش دهی اشتباهات دارویی در پرستاران داشته باشند. واژه های کلیدی: اشتباهات دارویی، گزارش کردن، پرستار

کلیدواژه ها:

نویسندگان

امیر موسی رضایی

MSc Student, Department of Adult Health Nursing, Student Research Committee, School of Nursing and Midwifery, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran (Corresponding Author) Email: musarezaie@nm.mui.ac.ir

طاهره مومنی قلعه قاسمی

Department of Adult Health Nursing, School of Nursing and Midwifery, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

علی ضرغام بروجنی

Assistant Professor, Department of Pediatrics, Nursing and Midwifery Care Research Center, School of Nursing and Midwifery, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

الهام حاج صالحی

Department of Demography, School of Humanities, Islamic Azad University, Dehaghan Branch,, Isfahan, Iran