برآورد ظرفیت هوازی و تعیین سطح فعالیت بدنی دانشجویان

مقدمه: ارتباط آشکار بین ظرفیت هوازی (vo۲max) و فعالیت فیزیکی در طول تحقیقات گسترده ای در جهان ارایه شده است.این مطالعه با هدف برآورد ظرفیت هوازی و تعیین فعالیت فیزیکی و عوامل دموگرافیک موثر بر آن در دانشجویان پسر انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۶۸ نفر از دانشجویان پسر دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که از سلامتی کامل برخوردار بودند،تصادفی انتخاب و پس از آگاهی از هدف مطالعه در تست شرکت می کردند.افراد مورد مطالعه به وسیله آزمون ارگومتری – پروتکل استراند مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود که مربوط به اطلاعات دموگرافیک دانشجویان بود. بررسی ارتباط بین متغیرها درج شده و vo۲max با استفاده از SPSS نسخه ۲۰ صورت گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد سن دانشجویان پسر مورد مطالعه به ترتیب برابر ۳۹/۲± ۱۳/۲۳ سال به دست آمد. ظرفیت هوازی در دانشجویان پسر مورد مطالعه برابر با ۳۹/۰± ۲۳/۳ لیتر بر دقیقه شد. نتایج این مطالعه نشان که بین این متغیر و فعالیت فیزیکی، سابقه ورزشی و مصرف دخانیات رابطه معنی داری موجود است (۰۵/۰P< ). نتیجه گیری: متغیرهایی همچون فعالیت فیزیکی، مصرف دخانیات و سابقه ورزشی، می تواند تاثیری برvo۲max  داشته باشد. واژه های کلیدی: پروتکل استراند، بیشترین ظرفیت هوازی، فعالیت فیزیکی، دانشجویان پسر