ارزیابی پتانسیل تجمع زیستی و میزان مواجهه با سرب و کادمیوم ناشی از مصرف میگوی ببری سبزدر شهر تهران در سال ۱۳۹۱

مقدمه: کنترل ایمنی فراورده‎های شیلات از نظر تجمع فلزات سنگین یکی از موارد مهمی است که برای حفظ سلامت افراد جامعه و نیل به تضمین ایمنی این ماده غذایی ارزشمند باید مورد توجه قرار گیرد. هدف از این تحقیق، ارزیابی پتانسیل تجمع زیستی و میزان مواجهه با سرب و کادمیوم ناشی از مصرف میگوی ببری سبز در شهر تهران در سال ۱۳۹۱ می باشد.روش ها: نمونه های میگو به صورت تصادفی از چهار منطقه عمده عرضه آبزیان در مناطق جنوب، شمال، شرق و غرب شهر تهران در سال ۱۳۹۱ در دوره زمانی عرضه میگوی ببری سبز غیرمنجمد نمونه برداری شدند. پس از انجام عملیات آماده سازی و هضم قسمت های عضله و پوسته میگو، مقادیر فلزات سنگین سرب و کادمیوم توسط دستگاه طیف سنجی نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی اندازه گیری شد و میزان مواجهه مصرف کنندگان با این عناصر مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان میانگین تجمع سرب در پوست و عضله میگو به ترتیب ۵۹/۱ ± ۳۷/۵ و ۱۲/۱ ± ۵۹/۵ و برای فلز کادمیوم به ترتیب ۶۱/۰ ± ۱۱/۱ و ۶۲/۰ ± ۷۹/۱ میکروگرم بر کیلوگرم می باشد. هم چنین میانگین غلظت سرب و کادمیم در عضله بیش از غلظت آن در پوست میگو می باشد. اختلاف بین میانگین تجمع سرب و کادمیم در بخش خوراکی میگو معنی‎دار نیست. میزان مواجهه مصرف کنندگان با سرب و کادمیم ناشی از مصرف بافت خوراکی میگو به ترتیب یک پنجاهم و یک سی‎ام مقدار مجاز درنظر گرفته شده برای میزان دریافت روزانه موقتی می باشد.نتیجه گیری: مﻘایسه میانگین غلظت سرب و کادمیم در بخش خوراکی میگو با استانداردهای ملی و بین المللی نشان می دهد که مقدار این عناصر کمتر از حد مجاز بوده و خطری برای سلامت مصرف کننده ندارد. نتایج مفید حاصل از این ارزیابی از سطح عرضه می‎تواند به عنوان الگویی جهت پایش سلامت میگو و سایر آبزیان مورد استفاده قرار گیرد.واژه های کلیدی: فلزات سنگین، میگوی ببری سبز، پلاسمای جفت شده القایی، سطح عرضه