مدل‎های شکنندگی توام برای مدل‎بندی همزمان پیشامدهای بازگشتی و یک رخداد نهایی با استفاده از روش برآوردیابی ماکزیمم درستنمایی تاوانیده و کاربرد آن در داده های پزشکی

مقدمه: اطلاعات مربوط به پیشامدهای بازگشتی در مطالعات گذشته‎نگر می‎تواند با رها کردن دوره پیگیری، به پایان رسیدن دوره مطالعه و یا رخداد یک پیشامد نهایی مانند مرگ و یا ابتلا به یک بیماری با وضعیت ثابت، به پایان برسد. در این صورت پیشامد نهایی اصلی با پیشامدهای بازگشتی گذشته وابسته می‎شود و فرض سانسور شدن نا‎آگاهی‎بخش پیشامدهای بازگشتی بوسیله رخداد نهایی که فرض بسیاری از تحلیل‎های آماری است، نقص می‎شود. مدل‎بندی توام راه حلی است که در چنین وضعیتی به دلیل قابلیت مطالعه هم‎زمان دو فرآیند و دستیابی به برآوردهای نااریب و کافی برای پارامترها، جهت تحلیل بسیاری از مطالعات پیگیری مناسب است.روش ها: در این مطالعه مدل شکنندگی توام با روش برآوردیابی ماکزیمم درستنمایی تاوانیده مورد بررسی قرار گرفته و طی یک مثال بالینی کاربرد این نوع مدل‎بندی توام در بررسی عوامل موثر بر تکرار وضعیت پره دیابت (پیشامد بازگشتی) و ابتلای نهایی فامیل افراد دیابتی به دیابت نوع دوم (رخداد نهایی) در یک مطالعه هم‎گروهی از بستگان درجه اول بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون‎ریز و متابولیسم اصفهان نشان داده شده است. تحلیل‎ها با بکارگیری نرم افزار۲.۱۵.۲R- صورت گرفته است.یافته ها: خطر بازگشت پره‎دیابت با تعدیل اثر انرژی دریافتی در افراد با مصرف کربوهیدرات بالای ۶۵ درصد انرژی دریافتی ۴۸/۳ برابر بیشتر از مصرف کربوهیدرات کمتر از ۴۰ درصد انرژی می‎باشد. خطر ابتلا به واقعه نهایی دیابت با تعدیل اثر انرژی دریافتی در افراد با مصرف پروتئین بین ۱۲ تا ۱۵ درصد انرژی دریافتی، ۱۹/۰ برابر بیشتر از مصرف پروتئین کمتر از ۱۲ درصد انرژی دریافتی و مصرف پروتئین بالای ۱۵ درصد انرژی دریافتی، ۱۹/۰ برابر بیشتر از مصرف پروتئین کمتر از ۱۲ درصد انرژی دریافتی می‎باشد.نتیجه گیری: تغییر روش زندگی بر حسب اصلاح عملکرد تغذیه ای و بکارگیری روشی مبنی بر تعدیل شاخص های تن‎سنجی می تواند به‎عنوان عواملی موثر بر کاهش عملکرد ژنتیکی در ابتلا به بیماری دیابت نوع دو مورد استفاده قرار گیرد.واژه های کلیدی: مدل‎های شکنندگی توام، درستنمایی تاوانیده، پیشامدهای بازگشتی، پره‎دیابت، دیابت