بررسی شاخص های بیماریابی در برنامه ادغام بهداشت روان در سیستم شبکه های بهداشتی استان اصفهان۱۳۸۰الی۱۳۸۵ ومقایسه آن با استانداردهای کشوری

مقدمه: هدف از برنامه کشوری بهداشت روان رسیدن به حداقل خدمات روانی برای همه مردم کشورمان تا سال ۲۰۰۰ بود. در سال ۱۳۶۷ طرح ادغام بهداشت روان درمراقبت های بهداشتی اولیه در شهرکرد و شهرضا که هدف آن بررسی اثربخشی ادغام بهداشت روان درنظام مراقبت های بهداشتی اولیه بود، به مرحله اجرا گذاشته شد. چون نتایج این بررسی، اثربخشی آن را نشان داد، درسال ۱۳۶۹ بهداشت روان به عنوان جزءنهم PHC اعلام گردید و به تدریج درکل کشورگسترش یافت. هدف این مطالعه بررسی شاخص های بیماریابی این برنامه از سال ۸۵-۸۰ و مقایسه آن ها با حد انتظار کشوری بود.روش ها: مطالعه از نوع توصیفی مقطعی طولی بود. نمونه گیری به روش سرشماری وحجم نمونه شامل اطلاعات کلیه بیمارانی بود که طی سال های ۸۵-۸۰ تحت پوشش برنامه بهداشت روان قرار داشتند. این اطلاعات از طریق بررسی مستندات فرم استاندارد جمع آوری اطلاعات بیماران بهداشت روان کشوری وزارت متبوع صورت پذیرفت. در پایان هرسال نیز اطلاعات بیماران بهداشت روان همان سال جمع بندی گردید و نتایج با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دراین مطالعه بیماران شناسایی شده و تحت پوشش بهداشت روان (روانی شدید، روانی خفیف ، صرع ، عقب ماندگی ذهنی و سایر موارد) در هر سال، مشخص و با حد انتظار کشوری مقایسه شدند. ۰۵/۰>P-value به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: وضعیت شاخص های بیماریابی روانی شدید از ۲۴۸/۱ به ۴۶/۲ درهزار، روانی خفیف از ۹۶/۹ به ۵/۱۷ درهزار، صرع از ۱۵/۳ به۲۶/۵ درهزار، عقب مانده ذهنی از ۸۲/۳ به۸۶/۵ درهزار و سایر اختلالات روانی عصبی از ۷۹/۲ به ۲۸/۴ درهزار درطی سال های ۱۳۸۰تا ۱۳۸۵ افزایش یافت که نسبت به حد مورد انتظار کشوری بالاتر بود.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که فراوانی بیماری خفیف روانی هم ازحد انتظار کشوری و هم نسبت به بیماری های شدید روانی، صرع، عقب ماندگی ذهنی و سایر اختلالات روانی عصبی بالاتر بود و لذا آموزش بیشتر بهورزان، افزایش سطح آگاهی مردم نسبت به علائم بیمارهای روانی و لزوم مراجعه به موقع به مراکز درمانی احساس می شود. واژه های کلیدی: شاخص های بیماریابی، برنامه ادغام بهداشت روان، بیماری روانی خفیف و بیماری روانی شدید