بررسی ارتباط بار ذهنی کار و رضایت شغلی در تکنسین های مراکز فوریت های پزشکی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۴

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 77

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HSR-13-3_016

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: پرسنل فوریت های پزشکی هنگام انتقال بیمار از محل حادثه تا مراکز درمانی باید دارای سرعت عمل و تصمیم گیری حیاتی، نظارت بر هوشیاری و علایم حیاتی وی باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بار ذهنی کار، ارتباط و درجه تاثیر آن بر فاکتور رضایت شغلی در تکنسین های مراکز فوریت های پزشکی انجام شد.روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر از نوع مقطعی بود که بر روی ۸۲ نفر از پرسنل فوریت های پزشکی شهر اصفهان صورت گرفت. برای جمع آوری داده ها از نرم افزار NASA-TLX (The NASA task load index) به منظور بررسی بار ذهنی کار و پرسش نامه رضایت شغلی Visoki و Chrome برای سنجش رضایت شغلی استفاده گردید. آنالیز داده ها باآزمون t زوجی، ضریب همبستگی Pearson و نرم افزار SPSS انجام پذیرفت.یافته ها:کمترین میانگین نمره رضایت شغلی مربوط به پرداخت (۹/۱) بود. میانگین نمره بار ذهنی کار افراد در عملیات ساده (۷۶/۵۷) و پیچیده (۸۷/۸۲) به دست آمد. نمره رضایت شغلی کلی فقط با نمره ارزیابی عملکرد در عملیات ساده و پیچیده ارتباط مستقیمی داشت. ارتباط نمره کلی بار ذهنی با نمره رضایت شغلی در بعد کار مستقیم بود، اما در بقیه حیطه ها معنی دار نبود (۰۵/۰ < P). در ضمن، در آزمون t زوجی، میانگین نمره کلی بار ذهنی کار و تمامی ابعاد آن در عملیات پیچیده به طور معنی داری بیشتر از عملیات ساده بود (۰۵/۰ > P).نتیجه گیری: بار ذهنی کار در عملیات پیچیده می تواند به عنوان عاملی برای تعیین میزان سختی کار و ساعت کاری مناسب برای تکنسین های فوریت پزشکی استفاده شود. با توجه به بالا بودن نارضایتی افراد در بخش حقوق، مزایا و ارتقا، شاید بتوان با بهبود شرایط کاری پرسنل از طریق بازنگری میزان پرداخت حقوق و مزایا، رضایت شغلی این قشر مهم و حساس جامعه را افزایش داد.

نویسندگان

Zohreh زهره محبیان

Department of Occupational Health Engineering, School of Medical Sciences, Iranshahr University of Medical Sciences, Iranshahr AND MSc Student, Student Research Committee AND Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Isfahan Univers

Ehsanollah احسان اله حبیبی

Professor, Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran