افت جایگذاری ایرپلاگ در طول های مختلف کانال گوش شبیه سازی شده
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات نظام سلامت، دوره: 13، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 112
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HSR-13-4_010
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: ایرپلاگ به عنوان یکی از تجهیزات حفاظتی سیستم شنوایی، عملکرد متفاوتی در فرکانس های مختلف دارد. پژوهش حاضر با شبیه سازی مدلی از کانال گوش انسان، تاثیر ایرپلاگ را در فرکانس و طول های مختلف کانال گوش مورد بررسی قرار داد.روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، در یک سمت کانال گوش شبیه سازی شده، میکروفون به عنوان دریافت کننده صدا و در انتهای دیگر، ایرپلاگ تعبیه شد. پس از پخش صدای صورتی توسط بلندگو، میزان افت جایگذاری (Insertion loss یا IL) ایرپلاگ در فرکانس یک اکتاو و فواصل مختلف قرارگیری ایرپلاگ در کانال گوش شبیه سازی شده (۸/۱۲، ۵/۱۷، ۵/۲۵ و ۱/۳۱ میلی متر) بررسی و نتایج در نرم افزار LabVIEW ثبت گردید.یافته ها: یافته های میزان IL ایرپلاگ در فرکانس های یک اکتاو نشان داد که IL گوشی در فاصله ۵/۲۵ میلی متر در مقایسه با دیگر فواصل و در فرکانس های پایین (کمتر از ۵۰۰ هرتز)، مقادیر بالاتری داشت و در این فاصله، در فرکانس حدود ۴۰۰۰ هرتز به بیشترین میزان رسید.نتیجه گیری: بالاترین میزان IL برای فرکانس های پایین در فاصله ۵/۲۵ میلی متر حاصل شد. متوسط طول کانال گوش انسان هم ۵/۲ سانتی متر است. بنابراین، بالاترین مقادیر تضعیف صدای محیط در سیستم شنوایی انسان نیز در همین طول صورت می گیرد. با توجه به حداکثر بودن میزان IL گوشی در این فاصله و در فرکانس ۴۰۰۰ هرتز، ساخت گوشی حفاظتی از مواد جاذب صدای این فرکانس پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Farhad فرهاد فروهرمجد
Assistant Professor, Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Siamak سیامک پورعبدیان
Associate Professor, Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Niloofar نیلوفر ضیایی قهنویه
MSc Student , Student Research Committee AND Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran