تاثیر میزوپروستول واژینال و زیرزبانی در ختم بارداری های سه ماهه دوم در بیماران سزارین قبلی
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-15-24_001
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: سقط القاء شده به معنای خاتمه بارداری به روش طبی یا جراحی است، پیش از آن که جنین قابلیت زنده ماندن داشته باشد. اخیرا به دلیل عوارض جراحی، درمان های دارویی متداول تر شده و میزوپروستول (آنالوگ پروستاگلاندین E۱) به دلیل ارزان بودن، استفاده آسان به روش های مختلف و موثر بودن، کاربرد وسیعی پیدا کرده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر میزوپروستول واژینال و زیرزبانی در ختم بارداری های سه ماهه دوم در بیماران سزارین قبلی انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۰ بر روی ۷۰ زن باردار در سه ماه دوم بارداری و با سابقه سزارین قبلی که جهت ختم بارداری به یکی از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه میزوپروستول واژینال ۴۰۰ میکروگرمی تا حداکثر ۱۶۰۰ میکروگرم و میزوپروستول زیرزبانی ۴۰۰ میکروگرمی و در ادامه ۲۰۰ میکروگرمی تا حداکثر ۱۶۰۰ میکروگرم تقسیم شدند. افراد از نظر عوارض و پیامد سقط مورد بررسی قرار گرفتند. جهت مقایسه دو گروه مورد مطالعه از آزمون های تی و کای اسکوئر استفاده شد. میزان p کمتر از ۰/۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۲۹/۲۵ ± ۵/۴۸ سال و سن بارداری آنها ۱۷/۹۰ ± ۴/۳۱ هفته (محدوده ۱۴-۲۹ هفته) بود. در هر گروه، ۳ نفر (۹%) دچار تب شدند و در مجموع، ۵ نفر (۷%) دچار تهوع (۴ نفر در گروه میزوپروستول واژینال و ۱ نفر در گروه زیرزبانی) شدند که دو گروه از این نظر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (p>۰/۰۵). در بین افراد مورد مطالعه، هیچ کس نیاز به کورتاژ نداشت و هیچ کس دچار پارگی رحم نشد. نتیجهگیری: مصرف میزوپروستول به روش واژینال و زیرزبانی برای سقط طبی در س ه ماهه دوم بارداری در بیماران سزارین قبلی کم عارضه بوده و بسیار موثر می باشد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صدیقه آیتی
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
فاطمه وحید رودسری
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مرجان امینی
دستیار تخصصی گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمد تقی شاکری
. دانشیار گروه آمار حیاتی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
ملیحه حسن زاده
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ازهار برهمت
کارشناس مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :