تاثیر ژل واژینال گل راعی بر واژینوز باکتریال

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 244

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOGI-16-56_003

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: گل راعی، یکی از پر مصرف ترین داروهای گیاهی است که به طور سنتی در موارد زیادی از جمله درمان واژینوز باکتریال استفاده می شود. با وجود اینکه مطالعات آزمایشگاهی، نشان دهنده اثرات ضد باکتریایی قوی آن می باشد و مطالعه ای در زمینه تاثیر ضد میکروبی آن در انسان یافت نشد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ژل واژینال گل راعی بر درمان واژینوز باکتریال انجام شد. روش کار: این مطالعه پیش آزمون و پس آزمون به صورت مداخله ای و تک گروهی از اسفند ماه سال ۱۳۹۰ تا آبان ماه سال ۱۳۹۱ بر روی ۸۲ زن متاهل مبتلا به واژینوز باکتریال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان های جلفا و هادی شهر استان آذربایجان شرقی که به سایر عفونت های واژینال مبتلا نبودند، انجام شد. به این افراد روزانه ۵ گرم ژل واژینال ۳% گل راعی به مدت ۵ روز داده شد. شکایات بیماران، مشاهدات بالینی و معیارهای آمسل قبل از درمان و ۱۲-۱۰ روز پس از شروع درمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۳) و آزمون مک نیمار انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: روز ۱۲ -۱۰ پس از شروع درمان، ۶۷ نفر (۸۲%) بهبود یافته بودند. شایعترین شکایات بیماران در زمان ورود به مطالعه شامل ترشحات بدبو (۹۴%)، سوزش در هنگام نزدیکی (۴۵%)، خارش (۴۰%) و درد قسمت تحتانی شکم (۳۵%) بود که فراوانی این شکایات در روز ۱۲-۱۰ به ترتیب به ۴%، ۸%، ۵% و ۱۱% رسید (۰۰۱/۰>p). ۱۱ نفر (۱۳%) از افراد، از سوزش مختصر واژن در زمان مصرف دارو شاکی بودند که این امر، مانع مصرف دارو نشده بود. نتیجه گیری: ژل واژینال گل راعی در درمان بیماران مبتلا به واژینوز باکتریال و نیز کاهش شکایات آنها و بهبود معیارهای آمسل موثر است و می تواند به عنوان یک گزینه درمانی موثر در موارد مقاومت دارویی و نیز در افراد مایل به درمان با داروهای گیاهی استفاده شود.

نویسندگان

زهرا محمدزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، مرکز تحقیقات دانشجویی، شعبه بین المللی ارس، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

سکینه محمدعلیزاده چرندابی

استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

عزیزه فرشباف خلیلی

دانشجوی دکترای تخصصی تغذیه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

یوسف جوادزاده

دانشیار گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.