مناسب سازی کالبدی محلات فرودست در ارایه خدماتی و اجتماعی

رشد سریع شهرنشینی همراه با افزایش مهاجرت های روستا- شهری در ایران، بستر مساعدی برای شکل گیری مناطق حاشیه ای در پیرامون بافت فیزیکی شهرها فراهم نموده است؛ به گونه ای که پس از تجربه کلان شهرها، امروزه شهرهای متوسط کشور را با پیامدهای گوناگون خود تحت تاثیر قرار داده است. افزایش بی رویه و روزافزون جمعیت شهرها، بویژه در کشورهای در حال توسعه، ناشی از رشد طبیعی و مهاجرت، زمینه ساز ایجاد پدیده اسکان غیررسمی گردیده که این پدیده،معضلات گوناگون اقتصادی ، اجتماعی ،کالبدی و... را در شهرها به وجود آورده است. هدف این مقاله مناسب سازی کالبدی محلات فرودست در ارایه خدماتی و اجتماعی می باشد. و می توان گفت امنیت اجتماعی عبارت است از آرامش و آسودگی خاطری که جامعه و نظام سیاسی برای اعضای خود ایجاد می کند. امنیت اجتماعی، به قلمروهایی از حفظ حریم فرد مربوط می شود که به نحوی در ارتباط با دیگر افراد جامعه هستند و به نظام سیاسی و دولت مربوط می شود. این قلمروها می توانند زبان، نژاد، قومیت، اعتبار، نقش اجتماعی کار، درآمد، رفاه، مشارکت سیاسی، آزادی، اعتقاد و چیزهایی از این قبیل باشند. ازسوی دیگر، نتایج تحقیق نشان می دهد که عدم توجه به توسعه روستایی و کیفیت زندگی در محلات فقیرنشین شهری، در برنامه ریزی کلان کشور، سبب گردیده تا سیل عظیمی از مهاجرین در جستجوی کار و درآمد بیشتر، به حاشیه شهرها که همواره جاذبه های فراوانی، ازجمله آب و هوای مناسب، نزدیکی به پایتخت و...دارد، مهاجرت نمایند.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی کالبدی ، محلات فرودست ، آسیب اجتماعی