عوامل موثر بر برنامه ریزی مسکن در کلانشهرها

برنامه ریزی و سیاست گذاری مسکن با توجه به ابعاد گسترده آن به ویژه برای بی خانمان ها و الگوی مناسب برای ساکنان آن یکی از دغدغه های اصلی امروز برنامه ریزان شهری است. بی خانمانی نوعی از سکونت است که استانداردهای اساسی مسکن آن جامعه در آن رعایت نشود. هدف این مقاله، عوامل موثر بر برنامه ریزی مسکن در کلانشهرها است. در نتیجه می توان گفت تحقق توسعه پایدار در این راستا یک فراخوان فوری برای اقدام همه کشورها اعم از توسعه یافته و در حال توسعه و در قالب یک مشارکت جهانی است. اصل بر پایان دادن به فقر و سایر محرومیت ها توام با راهبردهایی که سلامت و آموزش را بهبود بخشد، نابرابری را کاهش دهد و انگیزه برای رشد اقتصادی را ایجاد کند، است در عین حال که با تغییرات آب و هوایی مقابله و برای حفظ اقیانوس ها و جنگل ها تلاش شود. در بیشتر موارد پرداختن به آینده با اتکا به پیش بینی و تحلیل روندها، مشکلات بی شماری در اجرای برنامه ها به وجود آورده است. این مشکلات در برخی موارد ناشی از بی توجهی به تاثیرگذاری نیروهای پیشران و عوامل کلیدی موثر بر تسهیل حل مشکلات و چالش های آتی است. با توجه به اهمیت خاص تامین مسکن برای اقشار آسیب پذیر جامعه شهری و لزوم برنامه ریزی نوین در جهت شناخت و مدیریت چالش های آینده، آینده پژوهی در این عرصه به یک ضرورت انکارناپذیر تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مسکن ، برنامه ریزی شهری ، کلانشهرها