بررسی تاثیر کرم بابونه بر بهبود زخم اپی زیاتومی زنان نخست زا
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 150
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-17-93_003
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: اپی زیاتومی یکی از مداخلات پزشکی است که به منظور وسیع کردن میاندوراه به کار می رود ولی هنوز تحقیقات اندکی در زمینه مراقبت از این زخم بسیار شایع انجام شده است. عصاره بابونه به دلیل دارا بودن آلفا بیزابولول، دارای خاصیت بهبود زخم می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کرم بابونه بر بهبود زخم اپی زیاتومی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال ۱۳۹۲ بر روی ۹۸ زن واجد مشخصات پژوهش مراجعه کننده به بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. افراد در دو گروه مداخله (کرم بابونه) و کنترل (کرم دارونما) قرار گرفتند. پس از زایمان، مادران به مدت ۱۰ روز و روزی ۲ بار، یک بند انگشت از کرم تجویز شده (بابونه یا دارونما) را در ناحیه بخیه ها استفاده می کردند. ارزیابی بهبود زخم با استفاده از فرم ریدا در روزهای اول، هفتم، دهم و چهاردهم پس از زایمان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) (سایز کلمات اصلاح شود) و آزمون های من ویتنی، تی تست، کای دو و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظرگرفته شد. یافته ها: در روز اول بعد زایمان، دو گروه از نظر نمره ریدا تفاوتی نداشتند (۱۱۵/۰=p). میانگین نمره ریدا در گروه دارو، در روز هفتم ۲۹/۱±۹۰/۱، روز دهم ۱۷/۱±۰۰/۱ و چهاردهم ۹۲/۰±۵۶/۰ بود ولی در گروه دارونما در روزهای فوق به ترتیب، ۰۵/۱±۱۰/۳، ۳۵/۱±۳۰/۲ و ۸۰/۱±۱۰/۱ بود که دو گروه از نظر بهبود زخم اختلاف معنی داری داشتند (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: کرم بابونه می تواند به عنوان ارتقاء دهنده بهبود زخم اپی زیاتومی در زنان نخست زا پیشنهاد شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صدیقه اظهری
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مریم آرادمهر
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسن رخشنده
استادیار گروه فارماکولوژی، مرکز تحقیقات فارماکولوژیک گیاهان دارویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
فاطمه تارا
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد تقی شاکری
استاد گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :