تاثیر برنامه ورزشی هوازی بر کیفیت زندگی زنان پری منوپوز و منوپوز: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-17-114_003
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: یائسگی یک رویداد فیزیولوژیک است که منجر به پیامدهای جسمانی، روانی و اجتماعی در زندگی زنان شده و در نتیجه کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش هوازی بر کیفیت زندگی زنان پری منوپوز و منوپوز انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۵۴ زن متاهل سالم منوپوز و پری منوپوز ۶۰-۴۵ ساله شهرستان کلیبر انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه مداخله (انجام ورزشی هوازی به صورت پیاده روی با شدت متوسط، ۳ روز در هفته به مدت ۱۲ هفته) و کنترل (بدون مداخله) قرار گرفتند. پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه توسط هر دو گروه قبل از مداخله، ۸ و ۱۲ هفته بعد از مداخله تکمیل شد. دو گروه از نظر نمرات بعد از مداخله با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس با کنترل نمرات پایه مورد مقایسه قرار گرفتند. نمرات پایین تر نشان دهنده کیفیت بهتر زندگی و شدت کمتر نشانه های یائسگی است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه ۱۸) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، کای دو، کای دو روند، تی مستقل، آزمون تحلیل کواریانس و اندازه های تکراری انجام شد. ۰۵/۰>p معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: با کنترل نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در پایان هفته ۸ ۹/۱- تا ۷/۱۳- (فاصله اطمینان ۹۵%، تفاوت میانگین تعدیل یافته: ۸/۷-) و هفته ۱۲ پس از مداخله (۹/۷- تا ۸/۱۷-، ۹/۱۲-) در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین نمره زیر دامنه های جسمانی و روانی- اجتماعی در هفته ۸ و ۱۲ و زیر دامنه وازوموتور در هفته ۱۲ در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰>p). بین دو گروه از نظر نمره بعد علائم جنسی تفاوت معنی داری وجود نداشت (۴۶/۰=p). نتیجه گیری: انجام ورزش هوازی با شدت متوسط در بهبود کیفیت زندگی زنان منوپوز و پری منوپوز موثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مژگان میرغفوروند
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
سکینه محمد علیزاده چرندابی
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات علوم اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
سحرناز نجات
دانشیار گروه آمار و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات بهره برداری از دانش سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
مهرناز اصغری
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :