ارتباط اختلال عملکرد جنسی با نوع درمان در زنان مبتلا به سرطان های دستگاه تناسلی و پستان

مقدمه: اختلال عملکرد جنسی به مفهوم اختلال در تمایل جنسی و تغییرات روانی اجتماعی است که بر روی چرخه پاسخ جنسی تاثیر گذاشته و باعث ایجاد استرس و مشکلات بین فردی می شود. نوع درمان، یکی از مهمترین عوامل پیشگویی کننده اختلال عملکرد جنسی است که در سرطان های مختلف، متفاوت می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط اختلال عملکرد جنسی با نوع درمان در زنان مبتلا به سرطان های دستگاه تناسلی و پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۱۵۰ زن مبتلا به سرطان های دستگاه تناسلی و پستان مراجعه کننده به بیمارستان های میلاد و سیدالشهداء شهر اصفهان انجام شد. واحد های پژوهش پرسشنامه های مشخصات فردی/ بیماری و پرسشنامه شاخص اختلال عملکرد جنسی و پرسشنامه اختلال عملکرد جنسی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۴) و آزمون های آماری تی دانشجویی و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: در این مطالعه ۱۰۶ نفر (۷/۷۰%) از زنان سرطان پستان و ۴۴ نفر (۳/۲۹%) سرطان ژنیکولوژیک داشتند. همچنین ۷۱ نفر (۳/۴۷%) از بیماران، شیمی درمانی و رادیوترپی شده بودند. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، اختلال عملکرد جنسی در گروه تحت درمان با رادیوتراپی و شیمی درمانی به طور معناداری بیشتر از بقیه گروه ها بود (۰۰۲/۰=p). نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به سرطان های پستان و دستگاه ژنیتال تحت درمان با رادیوتراپی و شیمی درمانی اختلال عملکرد جنسی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

اختلال جنسی ، درمان ، سرطان