بررسی تاثیر اجرای برنامه ورزشی با توپ زایمانی در بارداری بر میزان اضطراب زنان نخست باردار
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 79
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-17-117_002
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: بارداری و زایمان، علی رغم مفرح بودن می تواند با نگرانی و اضطراب همراه باشد. اضطراب در طول بارداری باعث بروز عوارض مختلف و جبران ناپذیری می شود. تاکنون روش های متفاوتی برای کاهش اضطراب در بارداری مطرح شده است که از جمله این راهکارها، انجام حرکات ورزشی با توپ زایمان در بارداری می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای حرکات ورزشی با توپ زایمان بر میزان اضطراب زنان نخست باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی با تخصیص تصادفی در سال۱۳۹۳ بر روی ۶۰ زن نخست باردار مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان تخصصی زنان ام البنین (س) انجام شد. افراد با تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه مداخله از هفته ۳۴ بارداری تا ترم، ۶- ۴ هفته برنامه ورزشی با توپ زایمانی را انجام دادند و در گروه کنترل مراقبت معمول انجام شد. مقیاس دیداری اضطراب هر هفته در گروه مداخله و کنترل چک شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات فردی و اطلاعات بارداری، فرم ثبت حرکات ورزشی، فرم مقیاس دیداری اضطراب و مقیاس بورگ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کای دو، تی مستﻘل، تی زوجی و آزمون های آماری توصیفی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: قبل از مطالعه دو گروه از نظر میزان اضطراب تفاوت معنی داری نداشتند (۹۳۱/۰=p)، ولی بعد از اجرای برنامه ورزشی با توپ زایمان، میانگین نمره اضطراب در گروه مداخله ۴۷/۰± ۷۵/۲ و در گروه کنترل ۱۴۳/۰±۲۱/۵ بود که از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: برنامه ورزشی با توپ زایمانی، اضطراب مادر را در بارداری کاهش می دهد.
نویسندگان
کبری میرزاخانی
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
زهرا حجازی نیا
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ناهید گلمکانی
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
معصومه میرتیموری
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد علی سردار
استادیار گروه دروس عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمدتقی شاکری
استاد گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :