تاثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 294
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-17-128_001
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، شایع ترین علت ناباروری به دلیل عدم تخمک گذاری است و مقاومت به انسولین، بالا بودن شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن، عوامل خطر شناخته شده در پیامد نامطلوب درمان نازایی و پاسخ بالینی به متفورمین می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر متفورمین در پیشگویی نتایج درمانی تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیرمقاوم به انسولین و بررسی تاثیر مقاومت به انسولین، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن بر روی آن انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی در طی سال های ۹۱-۱۳۹۰ بر روی ۷۴ زن نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک داوطلب IUI و مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان میرزا کوچک خان تهران انجام شد. بیماران بر اساس تست تحمل گلوکز و سطح انسولین پلاسما به دو گروه مقاوم به انسولین و غیر مقاوم به انسولین و بر اساس شاخص توده بدنی به ۴ گروه تقسیم شدند. برای تمام بیماران متفورمین با دوز ۵۰۰ میلی گرم، ۳ بار در روز، ۶ هفته قبل از شروع سیکل IUI تجویز شد و سپس هر دو گروه جهت انجام IUI، تحت درمان با داروهای القاء تخمک گذاری قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آنووا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از ۷۴ زن مورد مطالعه، ۳۷ نفر مقاوم به انسولین و ۳۷ نفر غیر مقاوم به انسولین بودند. درمان با متفورمین باعث افزایش درصد تخمک گذاری، افزایش میانگین اندازه فولیکول، نتیجه مثبت تست بارداری، حاملگی بالینی و عوارض جانبی در گروه مقاوم به انسولین شد ولی این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰
متفورمین می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناهید لرزاده
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، لرستان، ایران.
عزیزه قاسم نژاد
استادیار و فلوشیپ نازایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
ژاله محمدپور
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :