بررسی تاثیر افزودن "اپی نفرین" به ترکیب "لیدوکائین- فنتانیل اینتراتکال" بر بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل سزارین الکتیو

مقدمه: تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی، یکی از شایع ترین شکایات بیماران است. پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل، باعث بهبود رضایت مندی بیماران، جلوگیری از تاخیر ترخیص از ریکاوری و طولانی شدن غیر قابل انتظار بستری بیمار در بیمارستان و کاهش هزینه های مراقبت بهداشتی و درمانی می شود. مطالعه حاضر با هدف ارائه پیشگیری بهتری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین الکتیو انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۸۹ بر روی ۱۰۰ زن باردار ترم، داوطلب عمل سزارین الکتیو با بی حسی نخاعی و ASA کلاس یک و دو انجام شد. موارد مطالعه بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه کنترل ترکیب لیدوکائین فنتانیل اینتراتکال و در گروه مداخله ترکیب لیدوکائین -فنتانیل - اپی نفرین اینتراتکال تجویز شد. تهوع و استفراغ و علائم حیاتی بیمار تا کاهش سطح بلوک حسی - حرکتی به زیر T۱۰ ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۱) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون های کای دو، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای تهوع (۸۰/۰=p) و استفراغ (۲۱/۰=p)، سن (۶۹/۰=p)، پاریتی (۹۴/۰=p)، زمان تزریق افدرین (۲۹/۰=p)، نیاز به تزریق آتروپین (۵۰/۰=p) و نیاز به تزریق متوکلوپرامید (۰۸۵/۰=p) تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین افت فشار خون در گروه کنترل بیشتر از گروه مداخله بود (۰۰۴/۰=p). نوزادان متولد شده در دو گروه دارای آپگار ۹-۸ بودند. نتیجه گیری: افزودن ۲/۰ میلی گرم اپی نفرین به ترکیب لیدوکائین- فنتانیل اینتراتکال در بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل تفاوت بارزی ایجاد نمی کند.

کلیدواژه ها:

اپی نفرین ، استفراغ ، بعد از عمل ، تهوع ، سزارین