بررسی فراوانی بدخیمی توده های آدنکس در حاملگی در بخش ژنیکولوژی انکولوژی بیمارستان قائم از سال ۱۳۹۳-۱۳۸۹

مقدمه: توده های آدنکس در حاملگی اکثرا خوش خیم هستند. مسئله مهم این است که بتوان بین تومورهای خوش خیم تخمدان از بدخیم افتراق داد. با توجه به حساسیت دوران بارداری به ویژه بدخیمی توده آدنکس در بارداری و عدم اطلاع صحیح از شیوع این بدخیمی، مطالعه حاضر با هدف شیوع بدخیمی توده های آدنکس در بارداری انجام شد. روش کار:این مطالعه کوهورت از سال ۱۳۹۳-۱۳۸۹ در بخش ژنیکولوژی انکولوژی بیمارستان قائم دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر روی ۵۳ زن باردار دارای توده آدنکس که نیاز به عمل جراحی داشتند انجام شد. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن بیماران، سن بارداری، مشخصات سونوگرافی تومور، علائم بالینی بیمار، نوع عمل جراحی، وضعیت آسیب شناسی تومور، نوع شیمی درمانی انجام شده و عاقبت مادر و نوزاد بودند. روش و ابزار گردآوری داده ها استفاده از فرم پرسشنامه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های من ویتنی تست و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع بدخیمی در این بیماران (۱۱ نفر) ۲۱% بود. بیش ترین نوع بدخیمی در توده های آدنکس و حاملگی از دسته رژم سل تومور بود، ۵۵% این تومورها در مرحله ۳ و ۴ بیماری قرار داشتند. تومورهای بینابینی ۱۸% از تومورهای بدخیم را شامل می شدند. در این مطالعه ۶/۵% مرگ مادر و ۸/۳% مرگ جنین گزارش شد. نتیجه گیری: توده های آدنکس را باید در زنان باردار با دقت و حساسیت بیشتر ارزیابی کرد و در موارد مشکوک یا تومورهای پایدار بهتر است جراحی در مراکز ژنیکولوژی انکولوژی انجام شود.

کلیدواژه ها:

بدخیمی ، توده آدنکس ، حاملگی ، شیوع