روش زایمان و پیامدهای مادری در زنان مراجعه کننده به بیمارستان های شهر سنندج ۱۳۹۲

مقدمه: اگرچه عوارض پس از زایمان طبیعی و سزارین شناخته شده است، اما تصمیم در مورد بهترین نوع زایمان (واژینال در برابر سزارین) هنوز از طرف متخصصین و از نظر تجارب زنان زایمان کرده اختلاف نظر دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی روش زایمان و پیامدهای مادری آن در بیمارستان های شهر سنندج انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی از اردیبهشت ۱۳۹۱ لغایت اردیبهشت سال ۱۳۹۲ بر روی ۵۹۸۴ نفر از زنان مراجعه کننده جهت انجام زایمان به بخش زایمان بیمارستان های شهر سنندج انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته و شامل سه بخش بود: بخش اول شامل مشخصات فردی واحدهای پژوهش، بخش دوم در ارتباط با مشکلات همراه با حاملگی فعلی و بخش سوم شامل روش زایمان و پیامدهای مادری زایمان تا زمان ترخیص (خونریزی، پارگی پرینه، پارگی سرویکس، چسبندگی غیرطبیعی جفت، دریافت آنتی بیوتیک، ترانسفوزیون خون، هیسترکتومی، بستری در ICU و مرگ مادری) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه ۲۰) و آزمون های کای دو و مدل رگرسیون لجستیگ چندگانه انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مجموع در طول مطالعه ۵۹۸۴ زایمان در بیمارستان های شهر سنندج انجام شده بود که از این تعداد ۳۴۶۰ زایمان (۸۲/۵۷%) به صورت واژینال و ۲۵۲۴ زایمان (۱۸/۴۲%) به روش سزارین انجام شده بود. بین روش زایمان و پیامدهای زایمان مانند خونریزی شدید، پارگی سرویکس، استفاده از آنتی بیوتیک و بستری شدن در بخش ICU ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر عوارضی مانند خونریزی، پارگی پرینه، پارگی سرویکس، بستری شدن در ICU در زایمان واژینال + اپی زیاتومی بیشتر از سزارین بود.

کلیدواژه ها:

پیامدهای مادری ، زایمان سزارین ، زایمان واژینال