ارتباط استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد: مطالعه مقطعی

مقدمه: از آنجا که میزان باروری با عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مرتبط است، شناسایی دقیق این عوامل ضرورت دارد. ایران در مرحله نزول روند رشد جمعیتی قرار دارد و مواردی که می تواند نقش موثری در روند کاهش باروری داشته باشد، پیشرفت تکنولوژی است. نمونه ای از تکنولوژی، گسترش صنعت ارتباطات به ویژه شبکه های اجتماعی مجازی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۴ بر روی ۹۰۹ نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه استفاده از شبکه های اجتماعی در ۵ بعد و پرسشنامه گرایش به فرزندآوری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۹) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزانp  کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در میان ابعاد استفاده از شبکه های اجتماعی، شدت استفاده با درصد میانگین ۶۰، از بقیه ابعاد بیشتر بود. نوع استفاده، شدت استفاده و میزان کنشگری با گرایش به فرزندآوری ارتباط مثبت و معنی داری داشتند (۰۰۱/۰>p) و میزان استفاده و طول مدت عضویت ارتباط معنی داری نداشتند (۲۵/۰=p). سن، بعد خانوار و مقطع تحصیلی نیز با گرایش به فرزندآوری ارتباط منفی و معنی داری داشتند (۰۰۲/۰>p). نتیجه گیری: باروری افراد بیشتر متاثر از ویژگی های فردی مانند سن و بعد خانوار است. به نظر می رسد به طور کلی استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر کاهش تمایل به باروری تاثیری نداشته است.

کلیدواژه ها:

رشد جمعیت ، شبکه­های اجتماعی مجازی ، فرزندآوری