آیا محتوا و زمان اختصاص داده شده به عناوین آموزش مداوم پزشکان عمومی شاغل در استان خوزستان با نیازهای اعلام شده آنان مطابقت دارد؟

مقدمه: نیازسنجی و اولویت بندی نیازهای آموزشی، گام اول برنامه ریزی است. ارزیابی برنامه های موجود از نظر پزشکان عمومی به منظور بهینه سازی برنامه ها از ضروریات ارتقای کیفیت بوده و موجب افزایش کارآیی و اثربخشی آموزش مداوم می شود. این مطالعه با هدف تعیین نظرات پزشکان عمومی در مورد اولویت های آموزشی آنان و تطابق آن با محتوای برنامه های ارائه شده در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی، نیازهای آموزشی پزشکان عمومی شاغل در استان خوزستان (۳۰۰ نفر) در سال ۱۳۸۳ به وسیله پرسشنامه ای مشتمل بر عناوین بیماری های مختلف، براساس تقسیم بندی بین المللی بیماری ها و در سه حیطه تشخیص، درمان و پیشگیری تعیین گردید و با زمان اختصاص داده شده به عناوین بیماری های مختلف در برنامه های آموزش مداوم پزشکان عمومی در همان سال به صورت درصد ساعت برنامه مقایسه گردید. نتایج: پزشکان عمومی بااهمیت ترین نیاز آموزشی خود را در گروه بیماری های داخلی با میانگین ۰۵/۲ و کم اهمیت ترین نیاز آموزشی خود را در گروه بیماری های عفونی با میانگین ۷۵/۱ از کل نمره ۳ اعلام نمودند. بالاترین زمان اختصاص یافته در برنامه های آموزش مداوم پزشکان عمومی بیماری های کودکان با ۶۳/۳۵ درصد ساعت برنامه و کمترین زمان به بیماری های چشم با ۳۱/۰ درصد ساعت برنامه بود. نتیجه گیری: زمان اختصاص داده شده به اکثر عناوین آموزشی با نیازهای اعلام شده پزشکان عمومی مطابقت نداشت. بنابراین، پیشنهاد می شود قبل از طراحی برنامه ها، با انجام نیازسنجی، زمینه اثربخشی برنامه ها و ارتقای کیفیت آموزش مداوم فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

Continued Education ، Educational Needs ، General Physician ، آموزش مداوم ، نیازهای آموزشی ، پزشکان عمومی