درک خودکارآمدی دانشجویان رشته های توان بخشی از شایستگی بالینی و مقایسه آن با ارزشیابی مربیان بالینی
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 104
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJME-10-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: ارتباط نزدیک بین شایستگی بالینی و مفهوم کیفیت مراقبت باعث شده است شایستگی بالینی در ارزشیابی دانشجویان رشته های آموزشی علوم پزشکی، از جایگاه منجصر به فردی برخوردار باشد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه درک خودکارآمدی دانشجویان نسبت به شایستگی بالینی در آغاز و پایان دوره آموزش بالینی و مقایسه آن با ارزیابی مربیان از قابلیت های بالینی دانشجویان انجام گرفت.
روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و مقطعی است که بر روی کلیه دانشجویان رشته های فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و مددکاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی به روش سرشماری به اجرا در آمد. داده ها در دو مقطع از برنامه آموزشی یعنی ترم چهارم و ترم هشتم از طریق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردید. داده ها با آزمون های آماری t مستقل و آنالیز واریانس، تحلیل شدند.
نتایج: میانگین نمره درک خودکارآمدی از شایستگی بالینی برای دانشجویان تمام رشته ها در محدوده متوسط (۱۰۰-۵۱) بود. میانگین نمره درک خودکارآمدی کلی دانشجویان تمامی رشته ها در ترم هشتم بطور معنی داری بیشتر از ترم چهارم بود. ضریب همبستگی بین ارزیابی مربیان و درک خودکارآمدی بالینی دانشجویان در حد ۰۴/۰=r و غیر معنی داربود.
نتیجه گیری: خود ارزیابی دانشجویان نسبت به شایستگی بالینی می تواند اطلاعات ارزشمند و مکملی را در ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی فراهم آورد. تنظیم اهداف آموزشی متناسب با نیاز دانشجویان و هماهنگ با نظر اساتید و اتخاذ راهبردهای کیفی ارزشیابی آموزشی با تاکید بر درک خودکارآمدی دانشجویان می تواند منجر به ارتقای کیفی فرایندهای آموزشی دانشگاهی گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان