رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

مقدمه: موفقیت هر سازمان بستگی به تلاش و رضایت شغلی کارکنان آن سازمان دارد. شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی می تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیات علمی و ایجاد انگیزه در جهت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی می باشد که ۹۴ نفر از اعضای هیات علمی شاغل در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در سال۱۳۸۷ در آن مشارکت داشتند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS به صورت میانگین و انحراف معیار و تحلیل مولفه های اصلی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل رضایت شغلی اعضای هیات علمی (۹۱/۱۶±۶ /۷۲) از حداکثر نمره ۱۳۵ و به تفکیک حیطه های مورد بررسی در حیطه اقتصادی (۱۲/۲±۰۰/۷) از حداکثر نمره ۱۵، حیطه آموزشی (۸۱/۱±۳۱/۹) از حداکثر نمره ۱۵، حیطه پژوهشی (۴۱/۲±۴۷/۱۱) از حداکثر نمره ۲۰، حیطه اداری (۲۹/۳±۹۵/۱۳) از حداکثر نمره ۲۵، حیطه انگیزشی (۸۱/۵±۷۷/۲۶) از حداکثر نمره ۵۰ و حیطه رفاهی (۴۷/۱±۱۱/۴) از حداکثر نمره ۱۰ شده است. در تحلیل مولفه های اصلی حیطه های انگیزشی، پژوهشی، اقتصادی، اداری، آموزشی و رفاهی، مشخص گردید که حیطه انگیزشی با ۸۴/۰ بیشترین نقش و حیطه اقتصادی با ۶۵/۰ کمترین نقش را در میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی داشت. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی نسبت به حیطه های مختلف شغلی خود «نسبتا ناراضی» می باشند. این رضایت در حیطه های آموزشی، پژوهشی و انگیزشی کمی بهتر از رفاهی، اداری و اقتصادی بوده است. لازم است مدیران و رهبران نظام آموزشی با تدوین اهداف مناسب و برنامه ریزی استراتژیک در جهت ایجاد رفاه و رضایت شغلی اعضای هیات علمی گام بردارند.

کلیدواژه ها:

Job Satisfaction ، Faculty Members ، Job Needs ، Economic ، Educational ، Research ، Administrative ، Motivational ، Welfare ، رضایت شغلی ، اعضای هیات علمی ، نیاز شغلی ، اقتصادی ، آموزشی ، پژوهشی ، اداری ، انگیزشی ، رفاهی