ادغام در برنامه های درسی با تاکید بر ادغام در آموزش پزشکی

مقدمه: پیشرفت روزافزون و تصاعدی علوم در دنیا و لزوم همگامی علوم پزشکی با این روند، تغییرات برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی به خصوص دوره علوم پایه را از نظر محتوا و چیدمان به صورت ادغام یافته لازم گردانیده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی متون مختلف درباره ادغام برنامه درسی در علوم پزشکی و ارائه مفاهیم، اهمیت، انواع و مراحل ادغام در علوم پزشکی است. روش ها: این مقاله به صورت مروری بوده و با جستجو در پایگاه PubMed و وب سایت گوگل اسکولار (google scholar) و کتب و مجلات معتبر داخلی و خارجی در زمینه برنامه ریزی درسی و آموزش پزشکی با کلید واژه های integration، ادغام و تلفیق تهیه گردیده است. مقالات منتشر شده در فاصله سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ جستجو شدند. تعداد مقالات به دست آمده با این روش حدود ۵۰ مقاله بود که پس از مطالعه و بررسی حدود ۳۱ مقاله و کتاب از بین آنها انتخاب و بررسی گردید. نتایج: این مطالعه منجر به استخراج مفهوم ادغام، انواع ادغام در آموزش پزشکی، مراحل ادغام و اثربخشی ادغام از دید پژوهش های مختلف گردید. به طور کلی ادغام به عنوان تشکیل یک کل یا ترکیب سیستم های جدا از هم و ایجاد یک سیستم یکپارچه تعریف می شود. دو نوع اصلی ادغام در آموزش پزشکی وجود دارد. ادغام افقی و ادغام عمودی، که در دوره های بالینی، یادگیری ادغام یافته از طریق محیط یادگیری، بیشتر مورد تاکید قرار گرفته است. هاردن برای رسیدن از یک آموزش مبتنی بر موضوع به یک کوریکولوم ادغام یافته، طی یازده مرحله را پیشنهاد می کند. نتیجه گیری: ادغام، یک استراتژی مهم و یک مفهوم پیچیده در آموزش پزشکی است. مناسب ترین گام روی نردبان ادغام برای یک دانشکده پزشکی به فاکتورهایی مانند: برنامه موجود، تجربه و نگرش معلمان، دانشکده پزشکی مربوطه و اهداف کلی برنامه بستگی دارد. ادغام علوم پایه و بالینی براساس ارگان های بدن منجر به افزایش یادگیری دانشجویان می گردد. البته دقت به این نکته که توالی یا تطبیق اطلاعات در دروس و حول یک ارگان، الزاما معادل ادغام برای فراگیران نبوده و تطبیق محتوای دروس توسط اعضای هیات علمی و دانشجویان متفاوت از هم است ضروری است.

کلیدواژه ها:

Integration ، Basic science ، Clinical ، Medical ، ادغام ، علوم پایه ، بالینی ، پزشکی