اعتباریابی مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری گاگلیلمینو(SDLRS) در بین دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی

مقدمه: اگر اساتید به رشد و پرورش توانمندی های یادگیری مداوم دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی علاقمند باشند، به ابزاری معتبر و پایا جهت سنجش آمادگی برای یادگیری خودراهبر آنها نیازمند هستند. هدف پژوهش حاضر سنجش پایایی و روایی سازه مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری گاگلیلمینو بود. روش ها: در این مطالعه مقطعی، از بین ۱۱۳۵ دانشجوی پزشکی و دندانپزشکی مقطع قبل از اینترنی دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای نجف آباد و خوراسگان در سال تحصیلی ۸۸-۱۳۸۷ و به روش نمونه گیری تصادفی منظم، ۳۵۵ دانشجو مقیاس آمادگی برای خودراهبری را که دارای ۵۸ گویه و هشت خرده مقیاس بود تکمیل کردند. داده های خام به وسیله نرم افزار آماری لیزرل و با اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب آلفای کرونباخ، همبستگی اسپیرمن- براون، گاتمن و تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد. نتایج: تحلیل عامل تاییدی، مقیاس ۵۸ گویه ای یادگیری خودراهبر را در هشت عامل گشودگی بر روی فرصت های یادگیری، خودپنداره به عنوان یک فراگیر اثربخش، ابتکار و استقلال در یادگیری، مسوولیت پذیری برای یادگیری شخصی خویش، عشق به یادگیری، خلاقیت، جهت گیری و قابلیت استفاده از مهارت های پایه مطالعه، و حل مساله، با استناد به شاخص های برازندگی قابل قبول به وضوح از یکدیگر تفکیک کرد (از۰ تا ۰۸/۰= ریشه میانگین مجذور باقیمانده ها (RMR) و ۰۶۳/۰= ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب (RMSEA) و ۰۰۰/۰ تا ۰۰۳/۰= p و۰ تا ۸۱/۸۶=۲χ). نتایج موید آن بود که هر هشت عامل این مقیاس از ضرایب همسانی درونی بالایی برخوردار است و پایایی برای کل پرسشنامه ۹۴/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که مقیاس آمادگی برای یادگیری خودراهبر گاگلیلمینو، ابزاری روا و پایا به منظور تشخیص توانمندی ها، مهارت ها و نگرش های یادگیری خودراهبر دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی است.

کلیدواژه ها:

Self-Directed Learning Readiness Scale ، Validity ، Reliability ، Confirmatory Factor Analysis ، Medical Students ، Dentistry Students. ، خودراهبری در یادگیری ، دانشجوی پزشکی ، دانشجوی دندانپزشکی ، پایایی ، تحلیل عاملی تاییدی