استفاده اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک از رویکرد مشارکتی در هنگام تدریس و عوامل مرتبط با آن در سال ۱۳۸۹

مقدمه: تدریس و یادگیری مشارکتی یک رویکرد آموزشی فرایند-گرا و فراگیر- محور است که تاکید آن بر فعالیت هایی است که فراگیر انجام می دهد. در سال های اخیر این رویکرد در آموزش عالی بیشتر مورد توجه و حمایت قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی استفاده اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک از رویکرد مشارکتی و عوامل مرتبط با آن است. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی-همبستگی، است؛ که در سال ۱۳۸۹ در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. به این منظور تمامی ۱۳۶ نفر اعضای هیات علمی دانشگاه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل: فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه (اصول یادگیری بالغین) مسیرهای یادگیری بالغین (PALS) بود که قبلا در مطالعات دیگر استفاده شده بود. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: تعداد ۶۸ نفر (۴/۶۹%) از استادان از رویکرد معلم- محور استفاده می کردند. میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه ۶/۱۹±۱۲۱ است (نقطه برش ۱۴۵) که نشان دهنده رویکرد معلم- محور به عنوان ، رویکرد غالب تدریس در استادان بود. افردی که سابقه شرکت در کارگاه های آموزشی روش تدریس را داشتند، به طور معناداری از رویکرد فراگیر- محور استفاده می کردند. بین سایر ویژگی های دموگرافیک و رویکرد تدریس ارتباط معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که رویکرد تدریس غالب، در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک، رویکرد معلم- محور است و همچنین با توجه به مرتبط بودن سابقه شرکت در کارگاه های روش تدریس بر رویکرد تدریس استادان، برگزاری کارگاه های روش تدریس در این دانشگاه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Collaborative approach ، Faculty member ، Demographic variable ، Principle of Adult Learning ، رویکرد مشارکتی ، اعضای هیات علمی ، عوامل دموگرافیک ، اصول یادگیری بالغین