تاثیر آموزش مهارت های هم دلی بر عملکرد هم دلانه پزشکان خانواده دانشگاه علوم پزشکی جهرم

مقدمه: هم دلی یکی از اجزای مراقبت از بیماران است. اجماع عمومی بر این است که هم دلی در ارتباط پزشک و بیمار حیاتی است و بنابراین مقوله مهمی در آموزش پزشکی می باشد، اما چالش اساسی در این است که آیا مهارت هم دلی قابل آموزش و یادگیری است؟ هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر آموزش مهارت هم دلی بر عملکرد هم دلانه پزشکان عمومی خانواده است. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۳۸۸در دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد. جامعه پژوهش پزشکان خانواده جهرم و بیماران آنها بود. نمونه گیری پزشکان به روش سرشماری و نمونه گیری بیماران به روش آسان بود. کل پزشکان خانواده وارد مطالعه شدند. به ازای هر پزشک، ۵ نفر از بیماران او وارد مطالعه گردیدند، بنابراین در حدود ۲۰ پزشک خانواده. ۱۰ نفر در گروه تجربی و۱۰ نفر در گروه شاهد وارد پژوهش شدند. همچنین ۱۰۰ بیمار در مرحله قبل از آموزش (۵۰ بیمار از پزشکان گروه تجربی و۵۰ بیمار از پزشکان گروه شاهد) و ۱۰۰بیمار نیز بعد از آموزش (جمعا ۲۰۰بیمار) وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد هم دلی جفرسون بود که به روش مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی) وآزمون تی مستقل و تی زوج تجزیه و تحلیل شد. نتایج: مقایسه میانگین نمرات عملکرد هم دلانه پیش آزمون در گروه شاهد (۳۹/۰±۸۳/۱) و تجربی(۲۰/۰±۸۵/۱) تفاوت آماری نشان نداد (۶۷۳/۰p= و ۴۲۳/۰=t). اما مقایسه میانگین و انحراف معیار نمرات عملکرد هم دلانه در گروه های تجربی (۴۵/۰±۹۵/۲) و شاهد (۳۳/۰±۸۲/۱) بعد از برگزاری کارگاه آموزشی برای پزشکان گروه مورد تفاوت معنادار نشان داد (۰۰۰/۰p= و ۱۹/۱۴=t). نتیجه گیری: مداخله ما برای آموزش مهارت های هم دلی در ایجاد تغییر قابل ملاحظه در عملکرد هم دلانه پزشکان موثر بود. هم دلی یک مهارت قابل یادگیری و آموزش می باشد.

کلیدواژه ها:

Empathy ، Communication Skills ، Empathic Practice ، Patient Satisfaction ، Training ، Consultation ، Family Physicians ، هم دلی ، مهارت ارتباطی ، عملکرد هم دلانه ، رضایت بیمار ، آموزش ، مشاوره ، پزشک خانواده