عوامل موثر بر خودکارآمدی تحصیلی و ارتباط آن با موفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر سال ۹۲-۱۳۹۱

مقدمه: خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش استرس می شود. بنابراین شناسایی عواملی موثر بر خودکارآمدی می تواند تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانشجویان و پیشرفت نظام آموزشی داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر بر خودکارآمدی تحصیلی و ارتباط آن با موفقیت تحصیلی دانشجویان است. روش ها: این مطالعه مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی منظم در ۴۲۸ دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال تحصیلی ۹۲–۱۳۹۱ انجام شد. موفقیت تحصیلی دانشجویان به وسیله معدل ترم اخیر دانشجویان سنجیده شد. اطلاعات توسط پرسشنامه دموگرافیک و ۴ پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی، استرس تحصیلی، حمایت اجتماعی چند بعدی و انتظار پیامد دانشجو جمع آوری شده و سپس اطلاعات با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: در این مطالعه بین خودکارآمدی تحصیلی با موفقیت تحصیلی (۰۱۸/۰=, p۱۱۶/۰=r)، نوع استرس (۰۰۳/۰=, p۱۴۲/۰-=r) و واکنش به استرس (۰۰۱/۰=, p۶۲۳/۰-= r)، حمایت اجتماعی خانواده (۰۰۴/۰=, p۱۳۴/۰=r) و افراد مهم (۰۰۰/۰=, p۲۱۴/۰=r) رابطه وجود داشت. در مدل رگرسیون خطی، واکنش به استرس (۰۰۱/۰= pو۱۹۶/۰-=β) و حمایت اجتماعی افراد مهم (۰۰۱/۰=p و۱۹۷/۰=β) به عنوان سازه های پیشگویی کننده خودکارآمدی شناسایی شد. نتیجه گیری: خودکارآمدی تحصیلی عامل تاثیر گذار بر موفقیت تحصیلی بود که جهت بهبود آن می توان با طراحی مداخلات مناسب از استراتژی هایی جهت کنترل استرس تحصیلی و حمایت اجتماعی خانواده و اساتید استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

Academic self-efficacy ، Academic Stress ، Social Support ، Outcome Expectance ، Self Efficacy ، Academic Achievement. ، خودکارآمدی تحصیلی ، استرس تحصیلی ، حمایت اجتماعی ، انتظار نتیجه ، موفقیت تحصیلی