نقش جهت گیری اهداف پیشرفت و خودتنظیم گری در پیش بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان

مقدمه: عوامل محیطی، ویژگی های انگیزشی و راهبردهای شناختی در عملکرد تحصیلی دانشجویان نقش بسزایی دارند. هدف اساسی این مطالعه بررسی نقش جهت گیری های اهداف پیشرفت و خودتنظیم گری با عملکرد تحصیلی دانشجویان دختر و پسر بود. روش ها: این مطالعه بر مبنای مفروضه های تحقیقات همبستگی انجام شد. نمونه مشتمل بر۲۸۰ دانشجوی پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد در سال تحصیلی ۹۱-۹۰ بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. متغیرهای پیش بین عبارت بودند از جهت گیری اهداف پیشرفت و راهبردهای خودتنظیم گری و عملکرد تحصیلی متغیر ملاک بود. ابزارهای اندازه گیری شامل چک لیست جمعیت شناختی، پرسشنامه های جهت گیری اهداف پیشرفت، راهبردهای خودتنظیم گری و معدل عملکرد تحصیلی دانشجویان بودند. نتایج: ماتریس همبستگی متغیرهای پژوهش نشان داد بالاترین میزان همبستگی به ترتیب میان متغیرهای خودتنظیم گری با عملکرد تحصیلی و جهت گیری تسلطی با جهت گیری عملکرد- گرایش؛ خودتنظیم گری با جهت گیری عملکرد-گرایش است. نمودار مسیرها نشان داد که خودتنظیم گری روی عملکرد تحصیلی اثر مستقیم مثبت و معنادار دارد و اثر مستقیم جهت گیری عملکرد-گرایش روی عملکرد تحصیلی منفی و معنادار بود. سرانجام، اثر جهت گیری تسلطی بر روی عملکرد تحصیلی مثبت و معناداری بود. نتیجه گیری: طبق یافته ها، خودتنظیم گری نقش واسطه گری معناداری بین عامل های انگیزشی و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی ایفا می نماید. بین جهت گیری عملکرد- گرایش و جهت گیری تسلطی با خودتنظیم گری رابطه ای مستقیم و معنادار برقرار است.

کلیدواژه ها:

Achievement goals orientation ، self-regulation ، academic performance ، student. ، جهت گیری اهداف پیشرفت ، خودتنظیم گری ، عملکرد تحصیلی.دانشجو