عوامل موثر بر یادگیری سیار در آموزش پزشکی بر اساس مدل FRAME

مقدمه: با افزایش استفاده از فناوری های مدرن ارتباطی از جمله وسایل سیار و به کارگیری این فناوری ها در آموزش و یادگیری، توجه به کیفیت این ابزارها و نیازهای استفاده کنندگان از این ابزارها امری ضروری است. هدف این مطالعه بررسی عوامل موثر بر یادگیری سیار بر اساس مدل FRAME از دیدگاه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری برخی از رشته های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش ها: مطالعه از نوع توصیفی بوده و نمونه پژوهش شامل ۱۵۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری رشته های پیراپزشکی (پرستاری، مامایی و بهداشت )دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۹۲ بودند که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته ۲۹ سوالی بود که براساس مدل FRAME طراحی شده بود. روایی صوری و محتوایی ابزار تایید شد و جهت پایایی شاخص پیوستگی درونی (آلفای کرونباخ) ۸۴/. به دست آمد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که در بعد یادگیرنده بیش ترین میانگین با ۰۸/۱±۸۵/۳ مربوط به نگرش دانشجویان نسبت به استفاده از موبایل به عنوان ابزار آموزشی بود. در بعد اجتماعی بالاترین میانگین با ۰۴/۱±۲۴/۳ مربوط به استفاده از موبایل جهت تعامل با هم کلاسی ها بود. در بعد یادگیری تعاملی بالاترین میانگین با ۹۷/۰±۴۸/۲ مربوط به استفاده از موبایل در جهت انتقال ایده ها و اطلاعات با دیگر فراگیران بود. در بعد قابلیت استفاده از وسیله بیش ترین میانگین با ۴۶/۱±۳۷/۳ مربوط به میزان استفاده از موبایل برای فعالیت های آموزشی و پژوهشی در طول شبانه روز بود. در بعد تکنولوژی اجتماعی بیش ترین میانگین با ۹۲/۰±۹۰/۳ مربوط به موثر بودن استفاده از کتاب های الکترونیکی در آموزش بود. در بعد ابزار یافته های پژوهش نشان داد که یادگیرندگان ترجیح می دهند که تلفن همراه آنها از نوع صفحه لمسی مسطح و دارای حافظه بیش از ۳ گیگابایت با سرعت پردازش بالا و در اندازه متوسط باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده طراحان ابزارهای یادگیری سیار باید در طراحی ابزارها، به ترجیحات استفاده کنندگان توجه نمایند و ابزارهایی تولید کنند که میزان کارآمدی این ابزار را به حداکثر برساند.

کلیدواژه ها:

learning ، mobile learning ، FRAME model. ، یادگیری ، یادگیری سیار ، مدل FRAME ، آموزش پزشکی