اخلاق زیست محیطی مروجان کشاورزی

زمینه: کشاورزی پایدار بر انجام کشاورزی با کمترین تاثیرات منفی بر محیط زیست، تاکید دارد. از آنجا که کشاورزی یکی از بارزترین دستکاری های انسان در طبیعت می باشد، جهت گیری اخلاقی نیروی انسانی شاغل در این بخش می­تواند یک عامل تعیین کننده در رفتار با محیط زیست طبیعی باشد. از این رو، مقاله حاضر به بررسی و سنجش اخلاق زیست محیطی عاملان آموزش به کشاورزان در روستاها یعنی مروجان کشاورزی پرداخته است. روش: روش تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جمعیت مورد مطالعه شامل: مروجان کشاورزی شاغل به کار در ادارات جهاد کشاورزی استان گلستان به تعداد ۸۸ نفر بود که ۷۱ نفر از آنان به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل از آماره های توصیفی به همراه ضریب همبستگی و آزمون تی-استودنت استفاده گردید. اطلاعات بدست آمده با نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اخلاق زیست محیطی مروجان کشاورزی در وضعیت مناسب قابل ارزیابی است. همچنین، اخلاق زیست محیطی آنان مستقل از سن و سابقه کار می باشد. از بین ابعاد سه گانه اخلاق زیست محیطی، خدامحوری، زیست بوم محوری و انسان محوری به ترتیب، از وزن و اهمیت بیشتری برخوردار هستند. نتیجه گیری: مروجان کشاورزی از زمینه اخلاقی مناسب در تبیین رفتار درست با محیط زیست طبیعی برخوردار می باشند. با توجه به نبود ارتباط بین انسان محوری با زیست بوم محوری و خدا محوری و همچنین، وجود ارتباط مثبت و معنا دار بین زیست بوم محوری و خدامحوری، تمرکز اصلی در تربیت مروجان کشاورزی می باید به جای کاهش باورهای انسان محور، بر افزایش باورهای زیست بوم محور و خدامحور استوار باشد.

کلیدواژه ها:

Ethics ، Environment ، Agricultural Extension ، اخلاق ، محیط زیست ، ترویج کشاورزی