ارزش های انگیزشی و هشداردهی اخلاقی حسابرسان درباره خطاکاری

زمینه: نظام ارزشی افراد، عاملی اثرگذار بر رفتار آنها می باشد. هشداردهی می تواند به عنوان یک رفتار اخلاقی داوطلبانه، خطاکاری های سازمانی را کاهش دهد. از این رو هدف این پژوهش مطالعه تاثیر ارزش های انگیزشی بر هشداردهی حسابرسان است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر حسابرسان شاغل در بخش خصوصی و دولتی در سال ۱۳۹۴ می باشد، که ۳۸۵ نفر از آنها به عنوان نمونه نهایی و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه استاندارد می باشد. به منظور تجزیه تحلیل آماری داده ها و آزمون فرضیه ها از مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزار لیزرل، استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد، هرچقدر ارزش های انگیزشی تامین کننده منافع شخصی، برای حسابرسان در اولویت باشد، گرایش کمتری به هشداردهی خواهند داشت و شدت این تاثیر به واسطه برداشتی که از عواقب خطاکاری های سازمانی و مسئولیت فردی خود در زمینه افشای این خطاکاری ها دارند؛ افزایش می یابد. اما وقتی که ارزش های انگیزشی تامین کننده منافع عموم، برای حسابرسان ایرانی در اولویت باشد، نتایج برعکس است. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، برداشت حسابرسان از هزینه های مترتب با افشای خطاکاری، مهم ترین مکانیزم اثرگذار بر هشداردهی آنان است. این موضوع باعث می شود تا حسابرسان با هر نظام ارزشی به دلیل خساراتی که در نتیجه افشای خطاکاری متوجه آن هاست، تمایل کمتری به هشداردهی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Ethics ، Whistle blowing ، Motivational values ، Corporate wrongdoing ، اخلاق ، هشدار دهی ، ارزش های انگیزشی ، خطاکاری سازمانی