تحلیل رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با دلبستگی شغلی: نقش میانجی گر تناسب فرد – سازمان

زمینه: امروزه دانشگاه ها مستلزم سبک جدیدی از رهبری هستند که از دید پیروان، فردی صادق، مورد اعتماد، منصف و با ملاحظه باشد که بتواند میزان دلبستگی کارکنان و تناسب بین فرد- سازمان را جهت بهره وری دانشگاه به ارمغان آورد؛ بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی تناسب فرد-سازمان یگانگی فرد- سازمان‎ ‎بوده است. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا به تعداد ۳۹۱ نفر تشکیل می دهند. براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، نمونه ای به حجم ۱۷۸ آزمودنی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، چهار پرسشنامه هوش اخلاقی، رهبری اخلاقی، دلبستگی شغلی و یگانگی فرد – سازمان بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد از بین مولفه های هوش اخلاقی مولفه مسئولیت پذیری و از بین مولفه های رهبری اخلاقی بعد اعتماد، پیش بینی یگانگی فرد- سازمان هستند. نتیجه گیری: از یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که بین هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی یگانگی فرد-سازمان رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین برای موسسات آموزش عالی و مدیران آموزشی مهم است که برای افزایش دلبستگی سرمایه فکری و توانمندشان و کاهش غیبت و جابه جایی آنان به متغیرهای حیاتی هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی و یگانگی فرد-سازمان توجه کنند.

کلیدواژه ها:

Ethical intelligence ، Ethical leadership ، Organization-individual uniqueness ، Job ‎involvement ، هوش اخلاقی ، رهبری اخلاقی ، یگانگی فرد- سازمان ، درگیری شغلی