عشق از منظر مولانا و ملاصدرا ( با تکیه بر مثنوی معنوی و اسفار اربعه)
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 3، شماره: 9
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 167
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-3-9_003
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
یکی از مهمترین موضوعاتی که همه ی عرفا و فیلسوفان اشراقی بدان نظر داشته اند و درباره اش سخن گفته اند، «عشق» است. آنان عشق را جان و اساس عالم می دانند که به واسطه ی آن، همه ی موجودات از ادنی تا اعلی ، در جنبشاند و به سوی سرمنشاء عشق، یعنی ذات حق تعالی، در حرکت.
مولانا جلال الدین بلخی و ملاصدرای شیرازی، دو تن از آن عرفا و فیلسوفان اشراقی هستند که در آثار و نوشته هایشان عشق، نقشی محوری و اصلی دارد و نزدیکی دیدگاه هایشان را در این باره به روشنی و آشکارگی می توان در مثنوی شریف و کتاب اسفار اربعه دید. «ارزش عشق»، «سریان عشق در کائنات»، «توجه به عشق مجازی»، «پاکدامنی و عفت در عشق» و... از جمله موضوعاتی هستند که مولانا و ملاصدرا، در آنها هم رای و همنظرند و تنها تفاوت دیدگاه آن دو، در این است که آیا عشق مجازی به جسم معشوق تعلق دارد یا به روح او.
در این مقاله، بر آنیم، تا پس از ذکر مقدمه ای در باب عشق، تشابه و تفاوت دیدگاه مولانا و ملاصدرا را به فراخی باز نماییم و بررسیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان