تمثیل حیوانات در مثنوی هفت اورنگ

«تمثیل» برای بیان مفاهیم عرفانی و رمزی بسیار کارآمد بوده است و تمثیل حیوانی و انسانی در ادبیات تعلیمی و عرفانی عمومیت دارد. جامی در مثنوی هفت اورنگ بیش از ده حکایت از حیوانات آورده است و همچنین از تمثیل های نمادین حیوانی بهره گرفته و در آن ها حیوانات را با شخصیت بخشی و انسان انگاری به عرصه آموزش اخلاقی و عرفانی وارد می نماید. از ریشه اساطیری و توتمی آن ها نیز غافل نبوده و با استفاده از تجربه پیشینیان به حیوانات و به ویژه پرندگان، حیاتی معنوی بخشیده است. در این مقاله عمده تمثیل های حیوانی در هفت اورنگ معرفی و بررسی شده اند.

کلیدواژه ها:

allegory ، symbol ، totem ، legend ، personification ، myth ، mythological consciousness. ، تمثیل ، نماد ، توتم ، اسطوره ، انسان نگاری ، عرفان ، سیر و سلوک.